Toen de rouwkaart van Mieke Spaink van Ledden bijna een week geleden bij ons op de deurmat plofte viel mijn ook al heel snel op de passage uit het boek van Toon Tellegen . Ik las hem, las m nog eens en wilde de diepe betekenis van het verhaal van de mier en de eekhoorn proberen te doorgronden. Ik vond het verhaal zo treffend dat ik besloot om m tijdens mijn toespraak op de crematie van Mieke uit te spreken.
Hieronder het verhaal voor hen die de crematie niet hebben kunnen bijwonen.
De mier en de eekhoorn.


Op een dag nam de mier afscheid van de eekhoorn.

“Ik ga voor geruime tijd op reis” zei hij, ” maar ik weet niet voor hoe lang. Ik neem dus maar zo afscheid dat het ook voor heel lang kan zijn.”
Zij schudden elkaar vijf keer de hand en omhelsden elkaar zoals het bij een afscheid voor een lange tijd hoort.
“Laat je nog iets van je horen?” vroeg de eekhoorn. De mier had zich al omgedraaid en riep terwijl hij langs het bospad liep: “ja!”
Even later was hij uit het zicht verdwenen en bleef de eekhoorn alleen achter.
“Wat zou het voor reis zijn?” Dacht hij, maar wist hoe weinig je kon zeggen van reizen die nog moesten beginnen.
Niet lang daarna ontving de eekhoorn een brief:

Beste eekhoorn, Ik ben nu volledig op reis. Ik heb je beloofd dat ik iets van mij zou laten horen. Als je straks een uitroepteken leest, laat ik iets van mij horen. Lees je goed? Let op!

Op dat moment klonk er een zacht gefluit dat onmiskenbaar het gefluit van de mier was.
“Mier!” Riep de eekhoorn opgetogen.
Hij draaide de brief om en om, keek tussen alle letters en toen in de envelop en op de grond, maar er was geen spoor van de mier te bekennen.
Hij begon opnieuw te lezen en weer hoorde hij, toen hij het uitroepteken las, hetzelfde zachte gefluit.
Als hij lang naar het uitroepteken keek kon hij zelfs een liedje herkennen dat de mier dikwijls floot.
Hij deed de brief in de envelop en legde het op de tafel naast zijn bed.

Hij moet heel ver weg zijn, dacht de eekhoorn, maar hij denkt aan mij!
De zon scheen en de eekhoorn ging op de tak voor zijn deur zitten. Maar telkens stond hij op en ging hij naar binnen om de brief opnieuw te lezen en telkens als hij bij het uitroepteken kwam hoorde hij weer het zachte fluiten van de mier die van ver iets van zich liet horen.

En telkens schudde de eekhoorn zijn hoofd, glinsterden zijn ogen en dacht hij: “mier, mier!”
Mooooooooie reis, miek.

Lieve mensen


Afgelopen zaterdag, een dag na het overlijden van Mieke, viel de rouwkaart bij ons op de mat. Na het openen viel mijn oog op de passage uit het boek van Toon Tellegen.

Ik las hem , en nog eens……

De mier en de Eekhoorn lieten mij niet meer los, daarover straks meer.







Miek: Het is nog maar zes weken geleden, dat je ons telefonisch op de hoogte bracht van je ziekte.

Van die vreselijke ziekte.



Ik googelde op die tumor en had nog enige hoop dat er aan die vorm van kanker die jij had door de medici nog wat gedaan kon worden



Nee dus.



Ongeneeslijk ziek was je, zo kregen we later te horen.

Wat een dreun.

We waren en zijn er nog altijd kapot van. Hoe is het mogelijk dat dit jou overkomt.



Jij was toch altijd die leuke ongecompliceerde schoonzus geweest die haar werkzame leven gaf aan kinderen met kanker en hun ouders liefdevol tot in den treure bij stond. En voor iedereen klaar stond.



Je was altijd zo attent als de Piete. Regelde alles tot in de perfectie.

Als er ergens binnen de familie gezinsuitbreiding had plaatsgevonden was jij vaak de eerste die zich meldde met een leuk cadeautje. Je stond voor iedereen klaar.



We hebben ook zelf gezien en gehoord dat je je met ziel en zaligheid voor je broer Jan en je schoonzus Hanjo inzette. Zeker een keer per maand reisden jullie naar het eiland Ameland om daar van alles te regelen. Jij was de grote regelaar, niets ontging je. In je enthousiasme vergat je vaak van het eiland te genieten.

Jij en Wolter bezorgden Jan op die manier een onvergetelijke begrafenisuitvaartstoet door Hollum vergezeld door levende doedelzakmuziek.

Dat staat nog op ons netvlies gebrand.



Dat is nog maar net een half jaar geleden. En nu ben jij er niet meer, het is bijna niet te bevatten. Het kerstdiner waarvoor jullie jaarlijks garant stonden, je zag het bijna als een verworvenheid, niemand anders mocht het regisseren, zal nooit meer zo zijn zonder jou.



En toch moeten we verder. Je was een groot voorbeeld voor velen. Maar vergeten zullen en kunnen we je niet meer.

Zoals jij was was er niet een…..



En tenslotte wil ik u nog deel maken een heel spontane actie van Mieke die mij persoonlijk is is overkomen. De haren op mijn hoofd waren zich in de tijd dat we in het franse plaatsje Clusaz waren al aan het terugtrekken. Mieke ergerde zich aan een onwillige , naar haar idee een te lange pluk die met alle winden meewaaide.

Voor ik het goed en wel in de gaten had had de schaar zn werk al gedaan en was de pluk verdwenen. Vele weken later waren er nog altijd mensen die zich afvroegen wat er met mijn kapsel gebeurd was.

Ja mensen, 0ok dat was Mieke…..



ZOALS IK AL GEZEGD HEB LIETEN DE MIER EN DE EEKHOORN ME NIET MEER LOS.
Ik ben op zoek gegaan naar het boek waar het in staat om de betekenis van het uitroepteken betetr te kunnen begrijpen.

Daarom heb ik besloten mijn zegje hiermee te beeindigen

Wij hebben Mieke voor het eerst ontmoet toen onze zoon Danny op kamp ging met de Vokk . Een beetje twijfelachtig en en wat onwennig lieten we hem achter ...Mieke knikte naar ons met een blik van het komt wel goed! En het kwam goed ...vriendschap voor het leven was geboren tussen Mieke en Danny. Later ook met onze dochter Anouk . Onze Danny is helaas overleden op 17 juli 2019, Mieke was op de uitvaart ...dat vonden wij heel speciaal en bijzonder ! Mieke was er al die jaren met een kaartje, appje of een videogesprek. Als de naam Mieke viel bij ons dan bloeiden er tranen bij Danny . Zij heeft iets losgemaakt bij Danny wat niemand anders kon. Ze is lief, wijs, humoristisch en kon verbinden als geen ander!!
Herinner me dat ik ooit tegen haar gezegd heb dat gemis voelt als heimwee. Dat voelen we ook bij Mieke. Kan niet in woorden uitdrukken wat zij voor ons heeft betekent. Daar zijn we haar heel dankbaar voor ...de mier nam afscheid van de eekhoorn. Mieren zijn snel maar zo snel dat hadden we niet gehoopt ! Mieke zit diep ons hart voor altijd ! We denken aan jullie!
Lieve groet Herman Wilma
# Danny9♡
Anouk en Matteh

Lieve Mieke,
Wat was jij een fijn en warm mens!
Jij kon als geen ander aanvoelen wanneer het niet goed ging met iemand, ook al deden ze zich vaak veel beter voor. Daar prikte je moeiteloos door heen. Bedankt voor de mooie en dierbare gesprekken en het vele lachen op de kampen.
Rust zacht lieve Mieke.
Liefs Renée

Lieve Iris, Sjaak en familie,

Gecondoleerd met het verlies en veel sterkte gewenst voor nu en de komende tijd.

Groeten,
Jack