Michel was mijn held en ik ben blij dat ik de moed heb gehad dit verschillende keren kenbaar te maken aan hem. Niet iets dat je zomaar doet als mannen onder elkaar. Buitengewoon veel waardering gehad voor al zijn inzet, het lijstje was dusdanig lang dat een normaal persoon hard zou wegrennen. Dat was Michel niet, alles behalve normaal, hij was buitengewoon! In Limburg was die onze offensive tackle, hield de deuren open waar dat niet altijd vanzelfsprekend was. Grootse plannen hadden we. De strijd zou lang zijn maar samen kwamen we er wel. ''Daan, ik geef hem voor, jij kopt hem erin''. Het viel me op dat we onderling eigenlijk nooit echte meningsverschillen hadden, iets dat niet vanzelfsprekend is voor twee gasten die zelden de confrontatie uit de weg gaan. Ik denk dat wederzijdse waardering en vertrouwen hier een grote rol heeft gespeeld. Afgelopen vrijdag nog hadden we besloten de gevestigde orde hier een beetje wakker te schudden. Dat liep anders dan verwacht maar het perspectief was goed. We hadden voorgenomen het weekend elkaar met rust te laten maar zondagmorgen kwam daar toch een berichtje, en dan nog één en nog één. Omdat we beide zoveel nieuws te vertellen hadden werd het toch een telefoontje van tien minuten. Om een lang verhaal kort te houden dat telefoontje liep uit tot bijna een uur zoals altijd eigenlijk wel, beide lachten we erom. Nog één keer die gulle maar ook ondeugende lach. We namen afscheid met de bedoeling later in de week nog te bellen. Niet veel later was het voorbij... Naast verdrietig ben ik ook boos. Waarom verdomme? Het is zo verschrikkelijk oneerlijk. Boos, op wie eigenlijk? Op niemand... Wij gaan je missen Michel maar niet vergeten. Je tomeloze toewijding zal als een echo door de karperscene trekken voor een hele generatie vissers. Aan de familie en vele vrienden van Michel wens ik veel sterkte om dit groot verlies uiteindelijk een plekje te kunnen geven. Michel het ga je goed!
Daniël Jawadnya
