Lieve Mia, voor jou was zingen altijd een feest. In 2014 vierden we ons 30-jarig bestaan met Voices 4 (t)! en had jij net je chemo's achter de rug, of misschien was het net het laatste staartje, dat weet ik niet meer zeker. Je was heel erg moe maar wilde persé meedoen en hebt alles op alles gezet om met je mooie pruik op mee te kunnen doen, waarschijnlijk heb je een week geslapen daarna.
Toen ik 4 jaar in het bestuur zat, kwam jij erbij als penningmeester en zo hebben we 10 jaar samengewerkt, de laatste 6 jaar in het dagelijks bestuur als secretaris en penningmeester. Als de vergadering weer eens uit dreigde te lopen, kon je met een paar rake opmerkingen en je droge humor even wat besluiten 'erdoor jassen'. Maar omdat je er zo goed over had nagedacht, waren dat altijd goede voorstellen. En je hebt Voices tijdens jouw financieel bewind uitstekend op de rails gehouden. Je was een bijzonder mens, ik zal nog heel vaak aan je denken.

Lieve Hans en Mia,
Ik leerde jullie 32 jaar geleden kennen en sinds die tijd hebben we altijd contact gehouden, soms wat meer, soms wat minder. In het begin gingen we vaak samen uit, naar de film met daarna een broodje shoarma, we zijn met z'n vieren in Parijs geweest en toen mijn relatie uitging, bleven jullie mij toch uitnodigen en opzoeken en dat voelde fijn en warm. M'n nieuwe vriendje werd met open armen ontvangen en heeft nog vaak helpen klussen in jullie huis en toen dat uitging, hebben jullie ook weer contact met hem gehouden... Jullie horen erbij in mijn leven en ik hoor erbij in jullie leven...
De schok was groot toen bleek dat Mia niet meer te genezen was, ik ben zo blij dat we haar nog in het ziekenhuis hebben opgezocht, ze was vrolijk en we hebben gezellig een uurtje gekletst met natuurlijk soms wat moeilijke momenten.
Het voelt zo vreemd dat ze er niet meer is, zo onwerkelijk... Maar daarin zal ik niet de enige zijn.
Jij hoort en nog steeds bij natuurlijk Hans, we wensen jou en natuurlijk ook de rest van de familie heel veel sterkte!
Liefs, Miranda,
Pepijn en Linde