Lieve, lieve Metta,

Ik richt me tot jou, ook al is dat wat gek, maar dat heb ik de afgelopen dagen in mijn hoofd ook steeds gedaan dus kennelijk voelt dat het fijnst.

Ik vond het altijd fijn om je te zien. Je bent een mooi mens, bent een lief mens, maar dat zag je zelf niet meer. Als ik naar het liedje van Maan (Ze huilt maar ze lacht) luister, denk ik aan jou…. en pink ik veel tranen weg.

Natuurlijk wist ik dat je ongelukkig was. In augustus was ik bij je. En eigenlijk was het enige wat je zei. “ik kan niks” “Ik voel niks” “ik durf niet” “nee, dat kan ik ook niet”, je zelfbeeld was zó laag. En dat terwijl je zo’n leuk mens bent!!! Iedereen weet dat behalve jijzelf…. Ik kon je niet helpen en dat kon niemand terwijl er zoveel mensen zijn die om je geven en je de moeite waard vinden.
“Zo zonde dat zo’n tof, hartelijk mens als jij zo in de put kan zitten” appte ik nadien. “Ja” antwoordde je, “dat putje is niet fijn, maar ach.. .het went als je er al zooooooo lang in zit. De kleine dingen, de allerkleinste dingen, de grote dingen, de allergrootste dingen; ze geven alleen een gevoel van onbehagen en stress, ondanks alle positieve labels die ik eraan probeer te geven. En ook te zeggen dat het goed is. Het blijft stressvol”.

Het lukte je gewoon niet meer om happy te zijn. Wat moet je je eenzaam hebben gevoeld…. niemand die voelde wat jij voelde, niemand die dacht wat jij dacht, niemand die begreep wat jij begreep. En wat moet je wanhopig zijn geweest om te kiezen om het op deze manier te doen, zelfs jij had het zo niet gewild! Maar je hád geen keus meer.

Ik heb de indruk dat alles echt versterkt is toen je naar Peize verhuisde; toen zag ik je echt ongelukkig worden en begon je er zelf ook over te vertellen.

Ik ken je al van heel vroeger als de schaterlachende vriendin van mijn zusje op de middelbare school en door alle jaren heen altijd als trouwe vriendin voor Bartje. Je was er altijd voor haar. Vooral tijdens en na het overlijden van Wes (ook voor ons). Jullie hebben zoveel samen mee gemaakt! En vaak was ik daar getuige van. Je gaat gemist worden, lieverd!

Nou meis, je hebt je rust gevonden. Ook al ben ik er verschrikkelijk verdrietig over… ik ben blij voor jou.
Rust zacht, lieverd.

Does, Nijs, Anneke, Peter, Roelf, Familie en vrienden. Heel veel sterkte!!

Liefs ook namens Niko,
Fenny