Zo abrupt en onverwachts, het is lastig om dit een plek te geven.

Tijdens mijn eerste feestje met Christel en o.a. ook jouw vrienden voelde ik mij mede dankzij jou direct heel erg welkom. Van je pretlach en spontaniteit heb ik de afgelopen jaren nog diverse keren mogen genieten.

Je bent er niet meer maar toch ben je er ergens nog wel en dat zal altijd zo blijven. Mooie herinneringen leven voort en iedereen zal je missen maar zeker over je blijven praten.

" Altijd die mooie herinneringen aan diverse momenten groot en klein
Die zorgen voor een lach naast verdriet en pijn
En wie weet, die stralende ster daarboven dat ben jij
Ver weg maar tegelijkertijd nog steeds heel dichtbij "

Rust zacht.

Lieve Metta,
Waar we al heel lang bang voor waren, steeds banger, en daarbij steeds meer gevoelens van onmacht voelden,
is ineens echt gebeurd.
"Dat kàn niet, dat màg niet" was mijn eerste gedachte, "dit mooie mens aan wie we zoveel plezier en geluk hebben kunnen ervaren".
Je hebt het heft in eigen hand genomen en je bent gestopt met leven. Je kon en wilde niet verder. We zijn geschokt en verbijsterd, het doet ons pijn en verdriet.
Het kost heel veel moeite om dit werkelijk onder ogen te zien. We wìllen je niet missen. Niemand wilde je missen.
Je was zo'n fantastisch mens, geweldig als collega, en heel fijn om je daarna op gezette tijden in de privésfeer weer te ontmoeten: altijd hartelijk, vrolijk, lief, belangstellend en altijd zo attent.
We moeten het nu zonder je doen, we zullen je missen. Maar we zullen levendige herinneringen aan je blijven koesteren.
En jou , Metta, gunnen we de rust die je gezocht hebt. In gedachten een laatste knuffel van ons. Veel liefs.
Met Does, Nijs, Anneke en alle andere naasten leven wij mee. We wensen jullie heel veel sterkte.
Kor en Froukje.