Lieve familie,
Menno leerde ik kennen tijdens een uitje in Haarlem van de directeuren bedrijfsvoering van de universiteit. Wij vormden samen een - zo niet: het - kookgroepje in de Haarlemse Kookstudio. Hij sprak over jullie en verhaalde hoe trots hij op jullie was, en wat een gelukkig man hij was. Wij kregen een fenomenaal recept; op het lijf van Menno geschreven: een groot stuk vlees. Hij toonde zich een waarachtig kok en vooral ook leider, stuurde mij van links naar rechts in de keuken, hield de controle terwijl hij aan zijn glas rode wijn nipte. Een keukenheld. Iedereen genoot. Van hem en het heerlijke gerecht.
Vlak voordat hij aan het werk zou gaan als adviseur bedrijfsvoering bij zijn oude geliefde rechtenfaculteit - waar het allemaal begonnen was, zoals hij doorgaans zei - nodigde hij mij bij jullie thuis uit voor een lunch. En werkelijk: ik heb nog nooit zulke lekkere tosti's gegeten! Terwijl Menno deze maakte, liet hij mij roeren in een pannetje kersenjam. Ik zei dat ik veel van jam hield, en kreeg stante pede een potje mee naar huis. Toen ik hem onlangs foto's stuurde van een bruine boterham met zijn jam, appte hij mij het volgende terug:
'Weet je, Mirjam, wat het geheim is van die jam: toevoegen van een passende doch rijke hoeveelheid Crème de Cassis aan het kersenmost voordat het de potten ingaat; een fijnbesnaarde essence...'
Menno vertelde mij vaak hoe blij hij was dat zijn carrière zou eindigen bij waar deze begonnen was: aan de rechtenfaculteit. En de wijze waarop hij zijn bestuurlijk inzicht combineerde met gevoel voor inhoud, verhoudingen en mensen, met daarbij gerichte strengheid vermengd met humor, blijft indrukwekkend. Het was nog niet af, te vroeg... Wat gaan we hem missen, zo lief, warm en kundig. Mede namens Z IJ N rechtenfaculteit wens ik jullie heel veel sterkte met dit enorme verlies. Wij denken aan jullie en aan koesteren Menno. Lieve groet, Mirjam Sombroek