Lieve Martin,
Wat ben jij belangrijk geweest over ons team, de Ariston dames, het kampioenenteam.
Na jaren steeds eindigend als 2e, 3e liet jij ons zien wat er echt nodig was om kampioen te worden. Tactiek, techniek maar vooral ook geloven in je zelf en de wil om er echt voor te gaan, elke wedstrijd weer. Daarmee maakten we eindelijk de zo lang gewenste overstap naar de derde klasse. En daarmee heb je de basis gelegd voor nog veel meer moois. Want vanuit dat punt kon de vrouwentak van Ariston doorgroeien naar uiteindelijk 5 teams, waarvan 2 selectie elftallen. Op jouw initiatief kwam er een Stad Delft bokaal voor dames. Die bokaal haalden wij natuurlijk binnen, waarna jij mee moest, die sloot in...
Je was geen coach van veel woorden. Je schreeuwde niet , maar op je hurken zat je langs de lijn en observeerde het spelletje. In de rust gaf je een scherpe analyse en af en toe een schop onder onze kont. Verder deed je vooral veel individuele gesprekjes, om diegene net dat beetje verder te helpen. En met je droge humor, niet te vergeten. Je hebt wel eens gezegd hoe fijn je het vond om met ons te werken: allemaal van die intelligente vrouwelijke ingenieurs die na 1 x uitleg het meteen snappen, en ook zonder 'gezeik' er gewoon voor gaan. Nou dat genoegen was wederzijds, ieder van ons is door jouw coaching enorm gegroeid.
Wij waren studenten, dus feesten konden we:-). Het kampioenschap werd uitgebreid gevierd met een boottocht over de grachten van Delft. Jij vierde met ons mee, ook vaak een beetje op de achtergrond maar wat zagen we jou genieten.
Voor mij persoonlijk ben je ook enorm belangrijk geweest, een inspiratiebron. Mijn voorbeeld hoe je op een rustige, bescheiden en scherpzinnige manier mensen en teams helpt om te groeien. Waarbij plezier, samen lachen en liefde voor wat je doet voorop staat, altijd. Iets wat ik nog dagelijks toepas als projectmanager, als voetbaltrainer, als coach en als moeder.
Onwijs bedankt Martin, je was onze beste coach ever.
Namens de kampioenen van destijds
je captain Esther
