Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Wat een onwerkelijk en schokkend bericht zojuist op het journaal. De familie en vrienden van Martijn wens ik alle sterkte in deze moeilijke tijd.

Martijn,
Met een glimlach denk ik terug aan jouw aanstekelijke lach en jouw toeren op die eenwieler van je door de straten van Breda. Ik zal jouw mooie posts gaan missen.
Eeske

Dag Martijn,
Niet te bevatten, dat jij een noodlottige val hebt gemaakt van de mooie Rochefort-graat. En zo dicht bij je doel van het bereiken van je mijlpaal, de 82e top. En met het vooruitzicht van jullie expeditie in India. En vast al die andere dromen en plannen die je nog had. Je hebt in ieder geval wel je passie geleefd voor de bergen. En daarmee heb je velen geinspireerd. Dank je wel.
Veel sterkte voor familie en vrienden.

Vroeger plukte ik je nog als scoutsleider regelmatig uit een boom. Jaren later gids je mij en mijn broer over de Dômes de Miage, een onvergetelijke ervaring.
Nu dit...
Ik zal je missen Martijn. De Alpen zullen zonder jou voor mij nooit meer hetzelfde zijn...

Dag Martijn
Hopelijk kun je me toch af en toe de weg wijzen......

Sorry Martijn dat jij je laatste 4000er niet hebt kunnen "pakken".
Had graag ook met je op 6000 gestaan...
Heb nog steeds goede herinneringen aan deze 4000er Barre des Ecrins 2009.
We zullen je missen....
R.I.P.

Knap al je tot aan het randje durft te gaan en je passie ten volste te genieten. dan heb je echt maximaal geleefd!

NEEEE Martijn, dit is surrealistisch, zondag waren we nog aan het lachen met een biertje in de hand en plannen aan het maken, nog meer dromen verwezenlijken, nu dit vreselijke bericht overal op het internet wat langzaam aan inslaat als een bom, eigenlijk kan en wil ik het nog niet geloven.
Een super gepassioneerde alpinist met een ongelovelijke bak aan ervaring, iemand die zijn hart verloren had aan de bergen en bovenal een zeer goedhartig mens. In april heb ik nog op de valreep en onaangekondigd op je stoep gestaan, we komen ff bij je pitten, geen probleem, de volgende keer zou je wel een sleutel onder een bloempotje leggen voor als je er niet was en we toch een slaapplek nodig hadden. Vol trots liet je ons Bachli zien, je werk en je leven in Bern waar je volledig op je plek was.
Zondag nog glunderend vertellen over de aankomende expeditie naar India, volgend jaar Mei naar Denali en "why not" je wilde wel mee naar Patagonie, en dan afgelopen woensdag de afronding van je project....
KLOTE! ik vind het echt heel erg en zal je altijd zeer positief herinneren net als heel alpinerend Nederland .......veel sterkte aan iedereen!!