Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

martijn jongenelen

19-06-197927-04-2000
      lieve Martijn
      eindelijk na lange tijd hebben wij een webpagina voor jou,gemaakt door je tante Annemarie.Nooit hadden we kunnen bedenken dat ooit te moeten doen.We waren zo gelukkig met jou geboorte,je was zo klein en zo knappe baby,maar met jou komst waren wij ook gelijk overbezorgde ouders die je beloofde je altijd te zullen beschermen .helaas jochie mochten wij maar veel te kort van je genieten ,en konden we niets doen toen je
      zo ernstig ziek werd.we stonden machteloos ,nog iedere dag denken wij aan jou ,en je naam staat in ons
      hart geschreven en zullen je
      naam ook altijd blijven noemen.dag lieve Martijn onze kanjer.xxx veel liefs
      mama

      Overige informatie
      Als sterren konden spreken
      Als sterren konden zien
      Zou jij misschien vanavond
      Heel eventjes
      Naar ons willen zwaaien
      En twinkelen als groet
      Zodat we hier beneden weten,
      Hoe het zonder jou,
      verder moet.

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 160   |   niet OK
        Lieve Joke.
        Ik wil jullie graag veel sterkte wensen voor de komende dagen.
        We weten als geen ander hoe moeilijk het is om je kind te missen.
        Voor Martijn heb ik weer kaarsjes aangemaakt.
        Veel lief en knuffel
        Marianne mama van Mick Brandt

        Marianne -
        23 april 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 159   |   niet OK
        Lieve Martijn,

        Voor jou ouders breekt er weer een moeilijke tijd aan. De datum dat jij overleden bent na een gemene ziekte die jou de baas was. Vreselijk om dat te moeten meemaken. Volgens de verhalen van je moeder heb je geknokt, misschien wel geknokt tegen beter weten in. Dit gevecht kon je niet winnen. Maar je hebt het geprobeerd. Ik weet dat je ouders jou zo ontzettend missen en ik weet uit ervaring hoe dit voelt want ook wij moeten onze Afira missen omdat iemand anders zijn verantwoordelijkheden niet kende en dronken ging autorijden en dat is Afira noodlottig geworden. Het is een vreselijk gevoel dat maar blijft knagen. Wat zouden jou ouders en wij er veel voor over hebben om jullie nog eens lekker te knuffelen maar dat zal altijd wel een droom blijven want de realiteit is bikkelhard. Jullie zijn niet meer in ons midden en daar zullen wij het altijd mee moeten doen. En dat is zo moeilijk. Blijf je een beetje toekijken op je ouders, ze hebben jou nog zo nodig. Een dikke knuffel van ons hier uit Wieringerwerf.

        Geeske -
        21 april 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 158   |   niet OK
        Lieve Martijn en Moeder,Al vind ik nu moeilijk om te schrijven,doe ik het toch even,vandaag heb ik weer een stuk geschreven op mijn blogs,en zit nu helemaal te trillen,en ben vreselijk onrustig,soms denk ik wel eens,waar ben je aan begonnen,maar ik vond zelf dat ik over jou moest blijven schrijven,om wie je was,om je sterke wil te overleven,om je nooit aflatende vechtlust.Maar opnieuw voel ik weer dezelfde pijn van toen.alles wat je moest doormaken,is voor niets geweest,we naderen weer 27 april,de dag van jou overlijden.ons gemis naar jou,wordt niet minder,ik mis je zo,en dat werdt me nu ook weer zo duidelijk,bij het terug lezen,over de periode van jou ziekte,het staat op mijn netvlies,nooit zal ik die tijd vergeten.en bij al die gevoelens die in alle hevigheid weer opkomen,ben ik zo verdrietig.vandaag zijn wij een eind wezen rijden,de betuweroute,erg mooi met al die bloesems aan de bomen,op de terugreis hebben we bij moeke more koffie gedronken.mooi aan het water de maas,tegenover de camping in appeltern,jou plekje Martijn waar je zo graag met je vrienden was,de laatste periode van je leven bracht jij daar graag door,maar je voelde daar aan het water ook veel hevige emoties,die je in je eentje probeerde te verwerken,gelukkig kon je zover dat mogelijk was ook nog wat lol maken,ik heb wat berichtjes gekregen van mensen die daar met jou omgingen,je hebt daar toch veel herinneringen achter gelaten,en op iedereen een diepe indruk gemaakt,ik heb wat foto,s gemaakt om de plekjes terug te zien,waar jij zo graag kwam.lieverd geef je oma een stevige pakkerd,ook haar mis ik zo erg,voor jullie allebei een knuffel van mij.mama xxxxx

        Anoniem -
        19 april 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 157   |   niet OK
        4 kaarsjes van ons, omdat we jullie niet vergeten.

        groetjes en knuffels van ons uit Wieringerwerf.

        Geeske -
        16 april 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 156   |   niet OK
        Lieve Martijn en Joke,

        Bedankt voor het lieve berichtje op de site van Afira. Eigenlijk had dat helemaal niet gemoeten. En eigenlijk had het niet gemoeten dat wij hier via deze www met elkaar in contact komen. Maar helaas is de werkelijkheid echt en hebben wij deze site aangemaakt om Afira te herdenken. Wat is het moeilijk om je kind te moeten missen. Ik denk dat je dit rare gevoel, wat gemis heet, never nooit niet kwijt zal raken. En dat mag ook niet want dat zou betekenen dat we onze kinderen zijn vergeten.
        Wat is de werkelijkheid toch hard, keihard. En soms is het allemaal moeilijk te bevatten wat ons allemaal is overkomen. Elke keer als ik bij Afira kom zal ik ook 4 kaarsjes voor Martijn en jullie aansteken. Wij doen 4 kaarsjes omdat wij nu met zijn vieren door moeten. Afira haar kaarsjes houden wij brandend omdat er 1 iemand is die zijn verantwoordelijkheden niet nam en Afira haar lichtje uitblies. Wij zullen er voor zorgen dat jullie kaarsjes blijven branden.
        groetjes en knuffels voor jullie van Geeske, moeder van Afira.

        Geeske -
        14 april 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 155   |   niet OK
        Hoi lieve Martijn,hier speciaal weer voor jou heel veel kaarsjes aangestoken,de maand april,weer voor de zoveelste keer zo,n heimwee naar jou.Jochie wat mis ik je toch erg,het wordt steeds heviger,het is niet minder geworden na al die jaren.wat mis ik onze knuffeltjes,je grapjes je humor,het lekkere eten wat je voor ons maakte,ik mis je pesten,ik mis je in ons leven de gezelligheid,en je slappe klets praatjes,je telefoontjes,je briefjes,die je altijd aan ons schreef,als je weg ging,of wat later thuis zou komen,ik mis de kruisjes van de kusjes eronder,ik mis alles aan jou.de verhalen ,van hoe het op school ging,hoe de stages waren verlopen,de reisverhalen over de bezoeken van horica bedrijven,maar vooral om wie je was,altijd vrolijk altijd positief,ook toen je zo ernstig ziek werd,nooit liet jij de moed zakken,ik mis mijn kanjer die zo gevochten heeft,maar dit gevecht niet mocht winnen.ik mis al die nachten dat je vertelde,hoe het met je vrienden was,ik mis de bergen wasgoed,want als er te veel op je stoel lag,en je geen zin had om het op te ruimen,gooide je het gewoon weer in de wasmand,ja dat mis ik ook,dingen die we toen niet zo wardeerde,gek dat we er nu om lachen,je had ook graag het laatste woord,wat best eens irritaties gaf,ja Martijn zelfs dat mis ik,je hekel aan de vaat opruimen,maar jochie dat hoorde bij het leven,nooit kunnen denken dat ik daar nu zo vaak aan moet denken,27 april ben je al 9 jaar niet meer bij ons.en de pijn die ik nog zo vaak voel,stop ik zo vaak weg,na zoveel jaar huil je toch niet meer?zeggen anderen,nu ik heb zoveel stil verdriet en huil me nog zo vaak in slaap,of als ik alleen ben,voor de buitenwereld zet ik mijn masker op,en speel net zo als jij vaak de clown,lieverd ik mis,ik mis zo.kon ik je nog maar even vasthouden,je nog eens zeggen hoeveel ik van je hou,al was het nog maar een keer.gelukkig zeiden we het wel altijd tegen elkaar,en dat lieverd pakt niemand mij nog af,ik hou van je,ik mis je,voor altijd in mijn hart,dag Martijn,ooit zien we elkaar weer,veel liefs voor Oma,die jou nu kan knuffelen,en dicht bij je is,geef haar van ons een flinke pakkert dag jochie,tot ziens,heel veel liefs van mij,jouw moedertjexxxx

        Anoniem -
        9 april 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 154   |   niet OK
        Hoi Martijn en Moeder
        Het is al weer een tijd geleden dat ik jullie heb geschreven, dat wil niet zeggen dat ik jullie was vergeten.
        Maar met werk en cross erg druk, vandaag dacht ik zal een schrijven.
        Morgen ben ik jarig wat mis ik jullie op zo n' dag konden jullie nog maar even hier zijn zodat ik jullie allebij kon knuffelen.
        Maar dat gaat niet meer in gedachten ben ik veel bij jullie waar ik ook ben op de cross denk ik veel aan jou martijn ik weet zeker dat jij dat ook leuk had gevonden die snelheid en zeker met ons was meegegaan als alles anders was gelopen.
        En jou moeder kon ik je nog maar even bellen en je stem hooren dat deed ik om de dag en mis ik heel erg.
        Waken jullie alle twee een beetje over ons dat is een fijne gedachten en ook dat jullie samen zijn is fijn.
        Een dikke kus en knuffel voor jullie allebij xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx in gedachten zijn jullie hier. veel liefs Annemarie je tante en Dochter.

        Anoniem -
        6 april 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 153   |   niet OK
        Lieve Joke
        Ik heb twee kaarsjes laten branden voor onze jongens.
        Onze Martin staat ook op deze site.
        Heb ik drie jaar geleden gedaan.
        Dikke knuffel van Tineke

        Tineke - emmercompascuum
        26 maart 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 152   |   niet OK
        Lieve Joke, Ik heb een rijtje kaarsjes aangemaakt voor Martijn en voor jouw moeder, die jij, zoals ik kan lezen ook zo ontzettend mist.
        Veel liefs van ons

        Leo -
        20 maart 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 151   |   niet OK
        Lieve Martijn en moeder,waar ik al bang voor was is dus toch gebeurd,zaterdag hadden wij mooie bloemen bij jullie gebracht,en zondag was alles dus opgegeten door de konijnen,ik wordt daar echt niet goed van,en baal als een stekker.ook werd ik erg onrustig en dat heeft heel de dag geduurt,ja Martijn jij zou daar wel de humor van in zien,en u Mama vond konijntjes altijd zo lief,weet u nog toen we met greet in diezen waren op vacantie,er liepen er veel door de tuin daar,en u genoot daar zo van,en wij moeste dan ook altijd kijken,maar nu is het toch een ander gevoel,want wij willen het zo graag mooi bij jullie hebben.dus als we iets nieuws hebben gebracht,stuur ze dan weg,want ik vind het echt niet grappig meer,zo lieverds dit moest ik even kwijt,veel liefs en een bloemengroet van vergeetmenietjes,kusjesxxxxxxx Joke xxxxx

        Anoniem -
        4 maart 2009

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.