Dinsdagochtend 8 december kreeg ik een appje van een attente collega ‘log even in vanmiddag, er is een belangrijke mededeling’. Ik dacht nog het zal wel over de teamnamen gaan, maar toen kwam het verbijsterende bericht van het overlijden van Mark.
Wat? onze Mark? Hoe dan? Wat is er gebeurd? Wie heeft hem gevonden? Zoveel vragen.....
Het besef dat Mark nooit meer op zijn vertrouwde plaats zal zitten, nooit meer het vriendelijke ‘goedemorgen’. Ik heb Mark vrijdags voor zijn overlijden nog aan de telefoon gehad. Hij gaf aan veel last te hebben van krampen in zijn been en daar maakte hij zich zorgen over, maar verder ging het naar omstandigheden goed. We moesten samen nog lachen om het kerstcadeau waar veel snoep in zat en waarvan hij aangaf ‘dat is helemaal niet goed voor mij’. Ik nam afscheid met een ‘hou je taai’, ‘zorg goed voor je zelf’ en ‘ik bel je volgende week’….. Het heeft niet zo mogen zijn.
Mark was een fijne, rustige, geduldige collega, een vraagbaak voor ons allemaal. Hij was er gewoon altijd, dat was vertrouwd en prettig. Mark kon soms heel droog uit de hoek komen, waarbij iedereen in een deuk lag. Op zijn manier kon hij ook flink mopperen als er iets tegenzat of als de systemen weer eens traag waren.
Hij heeft in 2013 en de jaren daarna een belangrijke bijdrage geleverd aan de samenvoeging van de laboratoria in Wageningen. Hij had een brede kennis en wist alles van LIMS en Labvantage. Het zal niet meevallen om zijn taken over te nemen, hij wist van heel veel dingen heel veel.
Het overlijden van zijn moeder heeft hij nooit goed kunnen verwerken. Als hij over haar sprak, had hij de tranen in zijn ogen. Ook was hij de laatste tijd aan het sukkelen met zijn gezondheid. Dat baarde hem, maar ook ons veel zorgen. Hij was nooit een grote prater, maar hij gaf wel aan soms heel angstig te zijn. Het is extra zuur dat juist hij, een Corona- infectie op moest lopen.
We gaan Mark enorm missen en het werk zal nooit meer hetzelfde zijn. Zijn taken gaan we zo goed mogelijk oppakken met z’n allen. Het zal niet meevallen zonder zijn kennis, maar hij zou niet anders willen.
Lieve Mark, rust zacht!
Rizette