7 oktober 2016, 3 jaar geleden,
werd de waarheid dat jij goed ziek was, een begin wat voor ons de grootste nachtmerrie in ons leven is, een kind , onze Marjan, die we aan de gevreesde ziekte misschien moeten gaan missen, aan het eind van de maand waren wij met zijn allen in het UMCG om wat er in jou lichaam zat, te horen van de oncoloog, was niet best waren allemaal uitzaaiingen in je lichaam dus de brafremmers moesten daar tegen gaan vechten met een ander medicijn , nadat het slecht ging knapte je toch wel wat op met op de 30 ste januari een bericht die we met zijn allen meekregen , dat de uitzaaiingen voor 90 % weg waren, het zag er goed uit voor de toekomst alleen dat ene plekje deed pijn in je buik, maar dat was opstipatie zij de oncoloog, dus toch wat gerustgesteld zijn we naar jou favoriete restaurant gegaan om het te vieren, hadden er geen goed gevoel over dat het eten je niet kon bekoren, mede door de buikpijn.
De buikpijn die wat later bleek een ingekapselde kankercel was,
het ging zo hard dat we je de 2 de februari naar het ziekenhuis hebben gebracht en je daar weer uit mee kregen toen er niks meer aan je te doen was, en je thuis je laatste dagen met ouders, zus zwager en Dyanne en Lorena , Celvin en Richard natuurlijk, kon beleven, en we moesten je op 12 februari met pijn in onze harten laten gaan, je had er hard voor gevochten om bij ons te blijven, maar je was vergiftigt door dat je belangrijkste organen het opgaven.
Hebben je met heel veel mensen naar Nieuw Roden gebracht, waar we je nu gelukkig nog kunnen bezoeken,
Mamma's en mijn horrorfilm gaat nog steeds, en wij hopen dat die morgen stopt als je hier voor de deur staat met je HALLO en binnenstapt,
Helaas zal dat nooit gebeuren.
Schat we missen je vreselijk ....