Beste Rik en Roel, Wat een gemis voor jullie. We schrokken heel erg toen we via Conny hoorden van het
overlijden van jullie moeder. Wat is ze dapper geweest de afgelopen weken. Wij kennen jullie niet persoonlijk, maar we kenden Marjan via Conny. We wensen jullie veel kracht en sterkte toe. Ferry en Liesbeth Blok

Te vlug, te snel maar we zullen aan je blijven denken.
Zal je missen met het kaarten op de vakanties in Italië en de glaasjes Campari niet te vergeten.
Je was altijd vrolijk, heb je nog nooit boos gezien.
Je was een prachtig mens.

Wat een verdriet! Zo snel moesten jullie plotseling afscheid nemen van jullie lieve moeder. Ik ken Marjan als een lieve, belangstellende, warme vrouw. Ik wens jullie heel veel sterkte de komende tijd en ik hoop dat jullie veel steun bij elkaar zullen vinden. Deze kerst steek ik een kaarsje aan voor Marjan en voor jullie.

Veel liefs! x Esmée (Schregardus)

In 1957 kwamen wij op de Korte Noordweg in Wateringen wonen. Mijn buurmeisje was Marjan Apeldoorn en we konden het best vinden samen. Later zaten we bij elkaar in de klas. We speelden achter in de tuin en soms op het tuinpad van Marjan’s vader. Zo’n sintelpad, waar je je knieën stevig op kon openhalen.
Wij verhuisden een paar jaar later naar een andere straat, maar met mijn ouders, die zij oom Ward en tante Bep noemde bleef er altijd contact.
Marjan maakte dus deel uit van mijn vroege jeugd en was daarom heel bijzonder ook al hadden we na onze lagere schooltijd geen contact meer. Ik ben die tijd nooit vergeten.
En nu is ze er ineens niet meer. Ik was geschokt toen ik het via-via hoorde.
Beste Rik en Roel, ik ken jullie niet, maar wens jullie alle sterkte toe bij het verlies van jullie moeder.
Tineke en Netty, jullie ken ik wel, al hebben wij elkaar ook al heel lang niet gezien. Jullie kleine zusje… ook voor jullie sterkte gewenst.
Een groet, aan Marjan en aan jullie,
Edward van Mieghem

Lieve Rik en Roel, en lieve Tien, Net, Gerard,

Hartelijk, vol interesse en voor iedereen open en zonder oordelen: zo heb ik Marjan (een beetje) leren kennen op de familiereünies van de Jansens de afgelopen jaren. Dankzij de organisatie daarvan - eerst met alleen de nichten, de laatste paar keer mochten de neven er ook bij zijn ;) - heb ik Marjan iets beter leren kennen. Hoewel we elkaar nauwelijks kenden, bleek het bloed toch te kruipen waar het niet gaan kan: honderduit kletsen en samen herinneringen ophalen aan onze ouders en opa en oma. Hoe waardevol en hoe intens verdrietig dat we dat nooit meer zullen delen.
Ik weet hoe hecht jullie als familie zijn, dat is iets om te koesteren, zeker nu Marjan, het kleine zusje van Tien en Net er niet meer bij kan zijn.
Denk aan jullie! Heel veel sterkte met afscheid nemen en verwerken van jullie verlies.
Annette Jansen

Ik kende Marjan niet lang ( 3 maanden ) maar in zo’n korte tijd heb ik gezien hoe lief , positief en aardig ze is . Ze zal altijd in mijn hart blijven

Veel sterkte 🙏🏻