Lieve Mar,
In 2004 hebben wij elkaar leren kennen. Ik begon als leerling verpleegkundige op afdeling 270. Mijn eerste keer hechtingen verwijderen uit een buikwond, ik weet t nog goed, het was met jou... Ik keek tegen je op, een gedreven, nuchtere en lieve verpleegkundige, met ontzettend veel kennis. Vraag maar aan Marja zei men vaak, die weet het wel! En inderdaad, jij wist alles uit te leggen!
Onze wegen zijn verder gegaan, we zagen elkaar nog in het ziekenhuis of bij Mariska, onze gezamenlijke vriendin.
2,5 Jaar terug zaten we samen bij de kerstbingo. We raakten al snel aan de praat over onze liefde voor onze Cocker Spaniël, en we spraken af om samen een keer te gaan lopen. Zo geschiedde...
Bijna wekelijks spraken we af. Soms nog n lunch er achteraan, met het niet te vergeten broodje kroket... Er ontstond een mooie band tussen ons en ook de honden.
Tijdens de wandelingen kwamen veel verhalen op gang, over het werk, relaties en liefde, met de nodige dosis humor, je vakanties waar je zo van genoot met je familie en natuurlijk de verhalen over onze honden... Meestal probeerde je mee te gaan, en wanneer dit niet lukte, haalde ik Binck op en nam hem mee voor een lekkere ronde
Het laatste jaar gingen we eigenlijk altijd naar hetzelfde park, fijn voor de honden, en genoeg bankjes waar je stiekem even op kon zitten tussendoor om even uit te rusten. Je liet het nooit merken, zei altijd: kijk Mar ik zal je nog even foto’s laten zien... nooit klagend deden we toch de volledige ronde, want dat wilde je!
We hadden nog het plan een weekendje weg te gaan met onze honden, het is ons helaas niet gelukt...
Lieve Mar, ik wil je bedanken voor de fijne vriendschap en de mooie momenten die we hebben gehad... je nuchtere, droge humor, onze loopjes, de gesprekken... rust zacht, ik zal je missen!
