In eerste instantie kende ik je alleen als zusje van Ariane en de dochter van onze tandarts. Ik leerde je pas echt goed kennen toen onze kinderen bij elkaar op de CNS kwamen en zeker vanaf het moment dat Mette bij Cas in de klas kwam. Wat een leuke moeder had Mette, dacht ik vaak. Niets was te gek en je deed alles met overgave.
Zo zal ik nooit vergeten dat je zwarte piet speelde op school. Vanaf het begin tot het eind was je aan het rennen en gek doen. Het zweet droop dan ook van je gezicht en daarmee ook de schmink. En ik maar roepen: "Marijn, je schmink, ik zie wit." Tijd om te luisteren had je niet want je moest weer verder rennen.
Ook als leiding van de CJO-club was je geweldig. Was Cas nog bang dat er bij de club enkel en alleen geknutseld zou worden, dan was die angst met jou als leiding snel verdwenen. Natuurlijk ging jij niet suf knutselen, maar verzon je stoere dingen.
Ook zat er altijd minimaal 1 sociaal maatschappelijk uitje bij. Een bezoek aan de Gelinckschool. Om de kinderen daar te leren kennen en met ze te spelen. Die middagen werden altijd met plezier afgesloten.
Tijdens het ridderfeest van groep 5 stond een bezoek aan de burcht en jouw huis centraal. Gastvrij als je was ontving je alle kinderen in huis en vertelde je ze de geschiedenis van het huis.
En wat te denken als coach van het schoolvoetbal ! Dat doet me gelijk weer denken aan jouw opmerking over mij: "Dan is het zondag en ben je lekker vrij en hoor je Simone door de microfoon kwetterde."
En dan het laatste kamp. Uit de verhalen was al duidelijk geworden dat je bij Blijke een geweldige leiding was geweest, dus was het niet vreemd dat je ook bij Mette meeging. Wat had je je erop verheugd en wat een leuke piraat was je. Dansen in de huisjes en geen straf bij het stiekem overlopen. Zo vertelde Cas dat hij op een avond achter één van de huisjes verstopt zat en dat hij zich een hoedje schrok toen jij ineens te voorschijn sprong met de tekst: "Ha, ik heb je motherfucker." Hij vertelt het nu nog met een grijns op zijn gezicht.
En dan is het maandag 6 november......
De wereld stond stil ! Ongeloof ! Dit kon niet waar zijn!
Niet de lieve, vriendelijke, energieke, attente, sociale, voor iedereen klaar staande Marijn! Een schok is zelden zo groot geweest !
Ik hoop voor jou dat je je rust gevonden hebt en dat je familie de kracht heeft om dit vreselijke verlies te verwerken.
In onze harten zal je voortleven en we zullen de door jou in het leven geroepen traditie om het schooljaar af te sluiten met een borrel bij de Kogeloven in ere houden dit jaar en ook het eindschoolfeest waar we samen al eens over gesproken hadden.
Vaarwel lieve Marijn....
Simone en Cas
