Lieve Marijke,

Dat je op school vaak ?la mama? werd genoemd, zegt al veel over jou.
Ik herinner jou als een zorgzame lector voor je studenten, je was steeds goedgemutst en tijdens de pauzes nam je graag je tijd om studenten persoonlijk te benaderen door er een praatje met te slaan.

Toen ik in juni afstudeerde, begon mijn broer, Wouter, in september zijn opleiding bij jullie. Je zorgde ervoor dat hij één van jouw monitorstudenten was. Ik was zo blij, want wist meteen dat hij het goed zou hebben, dat hij iemand zou hebben die hem nauwlettend in de gaten zou houden. Ik was blij zo nog 3 jaar van jou te kunnen horen en de veranderingen op de EGON-Arteveldetijd van dichtbij mee te maken.

De laatste keer ik je sprak, was tijdens een ontmoeting op school voor oud-studenten. Je wilde per se weten hoe het met me was en vroeg hoe ik me voelde na de dood van mijn papa. Je was bezorgd om hoe het met mij, mijn mama, mijn broer, mijn zus, ? ging.
Ik had zoveel deugd aan ons gesprek!

Ik kan het nog steeds niet geloven dat je er niet meer bent ?

De tekst die zaterdag tijdens je uitvaart werd uitgesproken door een collega van Artevelde was alleszeggend! Zo was jij! Ik kan het niet beter verwoorden.

Het is moeilijk te aanvaarden dat het lot toesloeg ?
Ik hoop dat we elkaar terugzien in een andere wereld.

Aan je man en je kinderen wens ik heel veel moed en vooral kracht toe om door te gaan.
Ik denk aan jullie! Neem voldoende tijd om dit alles een plaats te geven.

Eline Blanchaert, EGON 2002

Zonder woorden...alleen een warm gevoel als ik aan jou denk! Jij bent nu reeds een ster aan onze hemel!

Guy,David, Stephanie en familie

Pijn, verdriet, vragen waarop geen antwoord komt, onmacht en ongeloof, waarom, waarom, waarom...???
Veel te vroeg moest je gaan...geen tijd om afscheid te nemen...
Marijke, we willen jou oprecht danken dat we jou mochten kennen.Je was mama\'s maatje, haar vriendin door dik en dun.Voor alle vriendschap en warmte die je haar gaf, zeggen we DANK.
Marijke, je was en bent in onze gedachten een goedlachse, hartelijke, warme vrouw. Vergeten doen we jou NOOIT.
Guy, David Stephanie en familie,
Put kracht uit de herinnering om dit verlies te dragen. Veel sterkte.

Peter, Lieve en Emiel

Guy,

mijn deelneming. Ik wens je veel sterkte toe om het verdriet te verwerken. Hopelijk vind je kracht en troost in de woorden op deze pagina\'s.

Piet

Woorden schieten tekort.
Onze oprechte deelneming aan de familie.

Liefste Marijke,
Ik stuurde ja donderdag als fiere mama een e-mailtje met een nieuwe foto van ons zoontje, ik had namelijk beloofd je up-to-date te houden! En plots telefoon van Chantal. Ik hoorde onmiddellijk dat er iets scheelde, en toen het harde nieuws. Onmacht en onbegrip was het enige wat in me op kwam. Hoe kon dit nu? Ik heb steeds veel bewondering gehad voor uw aanpak, uw warmte, uw liedevolle blik, uw empathie, ... U kwam zelfs op mijn trouwdag supporteren!!! Ik had u heel graag kleine Roderick voorgesteld...maar het heeft niet mogen zijn.
Dikke knuffel en take care aan de overkant!

Marjolein

Lieve Guy,David en Stefanie,
nog steeds ongeloof als ons mama belde.Dit kan toch niet????
Nog steeds kan ik het niet geloven.....
Ik herinner het me nog goed toen we op verlof bij mama waren...Marijke zou die donderdag waarschijnlijk eens langskomen...Guy belde met het nieuws dat Marijke in de kliniek lag.We waren er niet goed van.Alle dagen hiel mama contact met Noella,soms een opbeurend berichtje van David die de moed niet opgaf.
Maar mama bleef er mee in haar gedachten.Ze zou zo graag Marijke eens gaan bezoeken,maar haar toestand verbeterde niet.Mama was er het hart van in.Marijke niet meer horen,die steunende woorden,die doodgewone babbel.....
Tot 10 augustus geloofden we erin,Marijke mocht het niet opgeven!
Toen kwam het vreselijke telefoontje:Marijke was er niet meer.Jeanine belde mama op,Noella kon het niet aan.Begrijpelijk,ze wist wat Marijke voor mama betekende!
Voor mama is dit een onbeschrijfelijk verlies,maar ook voor ons.
Langs deze weg wil ik nogmaals mijn medeleven betuigen en jullie heel veel sterkte wensen.
Mama zal haar eeuwig missen!!!
Tot ziens Marijke,je was een fantastische vrouw.Bedankt voor alles

Ongeloof en onbegrip was het eerste wat bij me opkwam.
Je stond altijd klaar voor u iedereen en dat heb ik als student mogen meemaken.
Daarom wil ik u bedanken voor al die steun.
Het is zonder twijfel een gemis voor de huidige en toekomstige studenten.
Ik wil ook mijn steun betuigen aan de familie.
Innige deelneming
Dieter

Ik ben geschokt door dit nieuws. Dit overlijden is iets wat ik nooit vewacht had. Mevrouw Heyndrixks was zo\'n levendige persoon. Ze stond altijd klaar voor ons. Als er iets scheelde, maakte ze altijd tijd voor ons vrij om ons er terug bovenop te helpen. We zijn de moeder van de school kwijt. Ik zal haar missen. Het doet raar wetende dat ik haar nooit meer zal zien op school. Ik en iedereen hier thuis wil de familie veel sterkte wensen in deze moeilijke dagen.

Liefste Marijke,
Liefste Guy,
Liefste David & Stephanie,

Wij kunnen het nog steeds niet geloven, nog steeds niet begrijpen. Het verdriet is ook langs onze zijde onnoemelijk groot. Nog zoveel hadden wij je te vertellen. Nog zoveel geluk wilden we met je delen.

Nog geen 7 weken geleden had ik je aan de lijn. Alles ging goed. Leuke vooruitzichten in het verschiet. Enkel een pijnlijke pols die nog wat moest genezen. Was het maar daarbij gebleven. Dat telefoontje was veel te kort.

Al van in het begin van mijn studies heb je mij aangemoedigd. Na een totale black-out tijdens mijn eerste examen heb ik je in paniek opgebeld. Toen heb je me opgevangen als een echte mama. Je luisterend oor, je begrip en overtuigingskracht heeft me door die eerste examenperiode geholpen. Je was mijn drijvende kracht anders had ik het wellicht opgegeven. Ook het semester en de jaren nadien heb je met volle overtuiging in mij geloofd.

Ook de jaren nadien hield je regelmatig contact. Een lief telefoontje een kattebelletje via de mail: \"Lieve groetjes uit Deinze\", het lijkt zo veraf.

Ondanks dat Tom je slechts 1 keer heeft onmoet heb je een enorme indruk op hem achtergelaten. Joviaal, goedlachs, vrijgevig, dankbaar en een echte levensgenieter. Hij weet wat je voor me bekent. Je heb een plaatsje diep in ons hart. Het was een eer en plezier om je te kennen.

We kunnen je levenswijze alleen maar proberen na te streven en hopen dat we evenveel liefde aan iedereen kunnen geven zoals jij dat deed.

Liefste Guy, David en Stephanie,
Wij wensen jullie heel veel steun toe in deze droevige dagen. Vergeten zullen we Marijke nooit.

Barbara & Tom