Tips over condoleren of herinneringen delen?
Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:
Anja - Bennebroek
31 augustus 2021
Vier jaar niet meer in ons midden, het voelt nog zo vers, alsof het gisteren gebeurd is. Soms droom ik over je en dringt bij het wakker worden de bittere werkelijkheid tot me door. Het is confronterend om steeds verder in mijn foto album te moeten scrollen en te beseffen dat er nooit geen nieuwe foto’s bij zullen komen lieve Marije. Pijn heelt alle wonden is een gezegde, ik ben bang dat de wond die je bij ons hebt achter gelaten niet eens een litteken wordt.
Wat had ik je graag getroost en in mijn armen gesloten, het doet zo vreselijk veel pijn dat je deze beslissing eenzaam en alleen genomen hebt.
Je was in alles open, waarom heb je je diepste gevoelens niet met ons willen delen? Je was zoals je schreef je zelfrespect en eigenwaarde kwijt.
En dit alles door een dertien jaar oudere, getrouwde man die je in de puberteit de liefde heeft verklaard terwijl hij wist dat je op 5 jarige leeftijd misbruikt bent geweest.
Wat was ik naïef, niet wantrouwend, uitgaan van de positieve eigenschappen van de mensen om je en ons heen.
Wat voelde ik me bedrogen, teleurgesteld en verdrietig.
Je had het uitgemaakt, hij accepteerde dit niet en ging je stalken.
Later begreep ik dat je niet het eerste meisje was bij wie dit is gebeurd,
zij raakte psychisch in de knoei en is hulp gaan zoeken.
Jaren later, inmiddels getrouwd en moeder van twee kinderen zijn het nog steeds zwarte bladzijden in haar leven.
Hij had zelfs het lef om na een vakantie met opa, oma, Joost Jan en ons gezin je op de Hague AirPort op te wachten.
Hij wist dat we in Turkije waren om tante Gerda’s laatste vakantie te herdenken. Hij kon het niet verkroppen dat je het had uitgemaakt en probeerde je op deze manier te intimideren.
Helaas wisten we toen nog van niets en dacht je het zelf op te kunnen lossen.
Toen het stalken bleef aanhouden heb je ons alles verteld.
In het belang van zijn inmiddels lieve ex vrouw en ongeboren kind hebben we geen aangifte gedaan.
Nu denk ik weleens wanneer we dit wel gedaan hadden, was de rest van je leven dan anders verlopen?
Bij het zien van de kermisattracties kwamen er weer veel herinneringen naar boven lieve Marije.
Als peuter zat je met koninginnedag op het hobbelpaard in Zuidland.
Als lager schoolkind wilde jij met mij tijdens onze vakantie in Renesse in iets dat draaide. Het zag er vrij onschuldig uit en mama durfde dit wel met je aan. Toen er een beugel werd aangedrukt hadden de alarmbellen moeten gaan rinkelen. De attractie ging omhoog, omlaag en draaide alle kanten op. Mama was bang dat je tussen de beugel door zou schieten en hield je stevig vast. We schoven van de ene naar de andere kant van het bankje waarbij mama telkens haar ellebogen tegen de zijkanten stootte. De rest van de vakantie heeft mama met blauwe plekken gelopen.
Later werd het de kermis op de Paardenmarkt in Heenvliet waar veel enge dingen stonden. Na de jaarlijkse barbecue bij de Hijbeekjes gingen jullie naar de kermis en deden Martin, Annemarie en wij een rondje. Met Sarin en vriendinnen ging je in de meest spectaculaire attracties. Ik werd al misselijk bij het zien daarvan en was blij wanneer je weer ongeschonden op de grond stond.
We zijn een keer met een groepje van drie cliënten van mama’s werk naar de Efteling geweest. Voor één waaghals ben jij meegegaan.
Dit omdat de andere twee cliënten en mama niet durfde.
Mede door jou kwam een ieder aan zijn trekken en hebben we een geweldige dag gehad.
Ik mis je in en met alles lieve schat.❤️
De foto’s zeggen genoeg.❤️
Gisteren waren papa en ik op de begraafplaats en vertelde ik hem dat het soms voelt alsof het niet zo is, alsof je zo weer ons leven komt binnen stappen. Het blijft voor mij onwezenlijk en onbegrijpelijk. Het “waarom” kan ik niet los laten en spookt ieder uur van de dag door mijn hoofd net zoals de herinneringen aan jou lieve Marije door mijn hoofd flitsen.
Je was een ondeugende peuter, zo moet ik denken aan een voorval op de camping in Vrouwenpolder. Daar stond een Duits echtpaar waarvan je regelmatig (ik dacht) druifjes kreeg. Je nam een keer de druifjes in ontvangst en bij het weglopen zei je:”takkewijf”. Dit tot grote hilariteit van de jeugd op de camping. Mama stond met het schaamrood op haar kaken en probeerde er een draai aan te geven toen de mevrouw vroeg wat je zei.
Zo kwamen we er rond deze periode ook achter dat je bier wel erg lekker vond.
Papa en mama lieten op een zondag visite uit. Toen we terug kwamen in de huiskamer dacht papa nog een slokje bier in zijn glas te hebben maar deze was leeg. Het is niet in ons opgekomen dat jij deze (voor jouw als klein meisje) laatste slok weleens opgedronken zou kunnen hebben tot mama je later in die week in de bijkeuken met een leeg bierflesje aan je mondje zag zitten.
Hier stond een kratje waarvan jij uit de lege flesjes de laatste druppeltjes dronk.
Wanneer we de eendjes aan de watering eten gingen geven ving mama altijd een eend die jij en Matthijs dan konden aaien.
Op een dag was Lien de oppas je kwijt en trof je bij Brandön je buurjongetje in huis aan.
Brandön zat met een melkzeefje in zijn hand, de vloer en je kleertjes waren zeiknat. Je zat met een theedoek en twee spartelende goudvissen op schoot.
Tijdens het avondeten vroeg mama waarom jullie dit hadden gedaan? Je vertelde dat je de vissen wilde aaien en dat dit niet lukte omdat ze steeds weg zwommen.
Wat had ik deze anekdotes als oma graag aan jou kindjes willen vertellen lieve Marije.❤️
Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt
Plaats een reactieDe mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.
Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?
Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.
Zo worden meer mensen geïnformeerd en kunnen er tevens meer reacties en herinneringen worden verzameld.