Een dag voor haar overlijden heb ik Margreet nog gesproken, het gevoel als vanouds, zoals altijd het klikte tussen ons. Ik kon bijna niet beseffen dat dat de laatste keer was. Mijn vriendschap met haar was uniek, we spraken elkaar en zagen elkaar regelmatig. We zaten op één lijn, we verstonden elkaar. We kenden elkaar 16 jaar en we hebben sindsdien half Nederland doorgereisd, stedenbezoek, landgoederen, musea enz. En dan samen koffie drinken, lunchen ... en altijd weer mooie gesprekken over persoonlijke zaken, over boeken, over de maatschappij, over kunst, poëzie. Ik heb ook genoten van haar boekje:" Uit de Grabbelton van herinnering". Ik kan het nog niet vatten, het is een groot verlies, ik zal haar zo missen, ik hield zielsveel van haar. Ik wens al haar familieleden, vrienden en in het bijzonder Nicoline en Reinout heel veel sterkte.
Ine van den Berg

Mijn laatste ontmoeting met Margreet was een paar jaar geleden bij de tentoonstelling van het werk van mijn overleden partner (die zij ook kende). Zij kwam, als altijd, gevleugeld en moedig met de trein en bekeek het werk aandachtig. We aten en dronken een glas wijn omdat het, zoals Margeet zei, een bijzondere gelegenheid was. Voor mij was iedere ontmoeting met Margreet bijzonder. Stap voor stap afscheid nemen, mooier kan ik het niet zeggen. Ik wens jullie sterkte bij het afscheid, Irene van Kamp, (buurvrouw, Groningen) en vriendin ook namens mijn dochter Jona die veel leuke peuter-uurtjes met Margreet op de Koninginnelaan doorbracht.