Lieve lieve Cootje,
Woorden schieten te kort…
En als ik hier herinneringen zou willen opschrijven, waar zal ik dan beginnen. Ik kan een boek schrijven over mijn herinneringen met Marco; die gaan zo’n 40 jaar terug…
De hangplek op het bankje aan de Valckenhoeflaan, het kraakpand van Henk, ik ’s ochtends lopend naar mijn werk bij de Codi langs Marco die aan het kranten vouwen was op het Weertsplantsoen. Stoere buttons op onze stoere leren jassen. Asterix, Beeckestijn Pop, spreekwoorden verbasteren in het Eetcafé en Tromp. Tot diep in de nacht bij m'n vader op de bank omdat ik op tijd thuis moest zijn. Stiekem naar binnen bij mijn schoolfeesten. Roady bij een Punk band. Auto’s: Amerikanen. Twee ernstige ongelukken overleefd, wat een drama’s. Vaste plek in de feestweek bij de deur van de slijterij van Bartje, dichtbij de bar.
Ik leende jouw lekkere warme woontrui, want oversized was mode. Mijn verhuizing naar Velserbroek, jij reed de vrachtwagen….vast in de blubber.
Later kregen we zelfs een relatie, na veel doorzettingsvermogen van jouw kant. Want als jij ergens voor ging, dan gìng je er ook voor. De dag na de avond dat de vonk oversloeg en het nogal laat werd, was mijn eerste dag bij mijn nieuwe baan. Wat was ik brak.
Je bent de liefste man die ik ooit ontmoet heb en waar ik ooit een relatie mee heb gehad. Al liet je die kant lang niet altijd aan de buitenwereld zien. En was je naast héél lief ook eigen-aardig, eigenwijs, eigengereid. Heel Eigen! Uniek. Puur, met je hart op je tong. Daar hou ik van!
Na de relatie bleven we gelukkig goede vrienden. Een ook met Annelies kon ik het heel goed vinden. Onze paden liepen verschillende kanten op, maar bleven elkaar ook kruizen, al was het niet meer zo vaak. En als we elkaar zagen, dan was het goed. Dan wàs het er gewoon.
En nu is dat weg. Voor altijd. Niet meer dat eigenwijze gedoe van je, je stoere praat, terwijl ik veel beter weet, en je lieve woorden. Niet meer ergens je bos lang haar met krullen zien opduiken. Nu is ‘je haar door de war’ (jouw uitspraak voor als er iemand was overleden). Wat zal ik je missen.
Veertig jaar vriendschap...... Dus aldus, een kip is geen mus! Ik zeg het nog steeds, en deze zin zal me nu des te meer elke keer aan jou herinneren.
De stoet met vrienden vandaag was zó enorm indrukwekkend. Alleszeggend…..
Lieve Annelies, Jelle, Bart, Lottie, Jan, Ilse en alle naaste vrienden, héél héél veel sterkte, en laten we de herinneringen aan Co levend houden!
