Hé Monk, wat hebben we vroeger toch mooie, gekke, hilarische en bijzondere momenten meegemaakt. Met de jongens varen, bieren bij Hoogland, crossen in het havengebied, klooien bij Michel onbezorgd dus! Zo anders is het voor jou, Eva en jullie naasten de laatste periode geweest. Woorden schieten te kort, voor altijd in onze gedachten. Lieve groet Arjan en Manja

Daar staan ze, aan de afwas: twee mannen met 'het tact van een botte bijl' aldus de dames aan boord. Je kunt het ook recht door zee en eerlijk noemen, maar de dames vonden het hoe dan ook heerlijk! En ik ook!

Lieve lieve Marco,
als je al onze dagen bij elkaar optelt, hebben we elkaar eigenlijk maar heel kort gezien. Maar die dagen zaten zo vol met liefde, genoeg voor ontelbaar veel mooie herinneringen. Die komen alsmaar weer voorbij en daar ben ik dankbaar voor. De nacht dat we op het dijkje in het Zuiderzeemuseum zo lang zaten te praten dat de zon alweer op kwam, en je toch nog even met me meeliep naar Harderwijk omdat ik niet (net als jij) van het dijkje af wilde plassen. Je verbrande neus omdat je daar geen zonnebrand op deed. 's Ochtends een kopje thee op bed, want jij was altijd eerder wakker. Elke dag een schoon t-shirt aan, want 'dat moest van Eef'. Zomaar een knuffel als we elkaar even tegen kwamen. En die rode Parker pen, daar zal ik nog zuiniger op zijn vanaf nu! En altijd dat grote hart met ruimte voor iedereen.
Lieve Eef, Theo en Rita, in gedachten hou ik jullie vast!

Veel liefs, Nieske

We verheugden ons er nog zo op dat jullie ‘wok’ weer in het water zou gaan en we Eva en jou deze zomer weer in de haven en op het Friese water tegen zouden komen. We kennen je al van de Zuiderzeevaart maar die laatste jaren in de haven hebben we je nog beter leren kennen. Een mooie vent met een hart van goud. Je hebt de mensen om je heen zoveel gegeven dat er blijkbaar niets meer voor jezelf over bleef.

We hebben zondag zeilend op de Fluessen heel veel aan je gedacht. We kunnen het nog steeds niet geloven dat we je niet meer gaan zien en gaan je ontzettend missen en leven ontzettend mee met je lieve Eva, Theo en Rita.

Ook namens Minke, Jurriaan en Bouwe.

Bastiaan en Jacqueline van der Laan