We hebben elkaar voor het eerst ontmoet op een prachtig landgoed. Het kan zijn dat Tijn Touber een lezing gaf, dat weet ik niet meer. Maar ik herinner mij wel de lachworkshop waar wij beiden aan mee deden en wij de meeste herrie maakten.
Ik dacht toen: Met haar zou ik wel vrienden willen zijn en dat werden we ook.
In onze vriendschap hadden we serieuze gesprekken, maar was er ook altijd wel een lach.
Tijdens "Vakantie Anders", waar ze een workshop handlezen deed, mocht ze een introducee meenemen. Ik werd haar "persoonlijke assistent" om alles daar voor haar te regelen. Toen we op een vrije avond ergens gingen eten, vonden we een chique restaurant aan het einde van een mega oprijlaan, waar we - dachten we - netjes zaten te eten. Bij vertrek lag echter de inhoud van haar tas op de grond verspreid onder tafel. Hoe moet dat er uit hebben gezien?! We hebben het er nog vaak over gehad.
Hetzelfde jaar had ik een vliegticket over voor een geboekte reis naar Pisa Italie, geboekt voor de bucketlist van onze dochter die echter alsnog naar school moest en niet mee kon. Lydia zei een klant af en we gingen samen. We leerden elkaar toen echt goed kennen.
Wat ik me nog herinner hoeveel tijd ze altijd nam om er goed verzorgd uit te zien. Lydia tutte zich - in tegenstelling tot mijzelf- altijd op voor ze naar buiten ging, ook al grapte ik; "we zijn toch al getrouwd". Sinds deze reis noemde ik Lydia mijn "prinsesje".
In de bus in Italie waren we een video aan het maken van de rit voor Martin en zo aan het lachen dat de buschauffeur de bus stopte en ons er bijna uit had uitgezet. Ook maakten we prachtige foto's in een botanische tuin. Lydia wist zoveel van de natuur.
Dankzij lidmaatschap van de vriendenloterij gingen we voor corona samen naar musea. Ook daar heb ik fijne herinneringen aan. Dagje Leiden en Haarlem.
En ook met zijn viertjes gingen we er op uit: samen naar het strand met Martin en Lydia naar Binnenste Buiten, het strand aan Wijk aan Zee, eten op het strand in Elburg.
De laatste 2 jaren vierden we samen met zijn viertjes oud en nieuw met het doen van een spelletje "Ik hou van Holland". Wat zal ik dat ook missen.
Lydia was een actieve, krachtige en prachtige vrouw. Sinds haar darmkanker een aantal jaren terug, was haar energie niveau niet meer wat het voor die tijd was. Toch heeft ze ten volle geleefd.
Ze had vele talenten: zingen, flamengodansen, schilderen, beeldhouwen.
Als coach heeft ze impact gemaakt voor het geluk van anderen en zelfs huwelijken gered. De inzichten die ze gaf dankzij handlezen waren zo waardevol. En het voedselbos in Zeewolde. Ze vertelde de jeugd graag over de natuur.
Ze was een natuurliefhebber en kenner. 's ochtends vroeg bij de Stille Kern zag zij de wilde paarden. Regelmatig zag je foto's van haar in de natuur en van de natuur.
Afgelopen Pasen genoot ze zo om weer in de natuur te kunnen zijn.
Ik koester de herinneringen en de foto's van de momenten die we samen beleefd hebben. In de natuur zal ik haar herinneren. In de bloemen, de bomen en de vogels...
