Waarde dierbare vrienden,

De woorden schieten me te kort om hierover iets te kunnen zeggen,
wat gaan we je missen Luuk, wat was je een mooi, warm persoon en dierbare vriend waar iedereen veel om gaf.
Met tranen in mijn ogen en in mijn hart schrijf ik voor jullie deze tekst, want soms gebeuren er dingen in het leven die je totaal niet verwacht, die je hart doen breken en je doen vergeten hoe een dierbaar iemand lacht; toch zullen juist de dingen die je zwak doen voelen, je uiteindelijk sterker maken.
Een rijk leven is een verzameling van kostbare momenten, en wat had Luuk veel kostbare momenten meegemaakt met zoveel dierbare en lieve mensen om zich heen, want als onze tranen een trap konden bouwen en herinneringen een brug dan klommen we samen hoog in de hemel en haalden we je gelijk weer terug.
Er heerst zoveel onbegrip en niemand gelooft het, dit kan niet.
Hoe dan? Echt, hoe dan?
Ongelofelijk.
Vol verbijstering, is dit een film? Nee, is het echt?
We begrijpen het niet…
We huilen, we lachen om de mooie herinneringen, we hebben pijn..
Hoe kan het dan toch zo oneerlijk zijn.