Tja wat schrijf je op zo'n bericht als dit, woorden schieten te kort. Voor ons kwam dit als een verrassing, maar zoals we lezen in dit mooie blog was dit al een lang lopende strubbeling voor Lisa. Hopelijk heeft Lisa de rust gevonden welke ze zocht, voor jullie rest een leegte die je een plek moet geven. Jullie zullen de nodige tijd nodig hebben, om met elkaar het leven weer op te pakken.
Veel sterkte de komende tijd,
Onno, Lilian & Raul

Lieve Lisa,
Je bent de eerste en liefste dansjuf van mijn dochter Lilli. Je hebt haar de dans laten ervaren, in alle veiligheid en met zoveel zorg. Met jou is ze gestart in L.O.F., waarmee jullie met alle andere dansers veel mooie herinneringen hebben neergezet. Dat zat in grootse voorstellingen, maar misschien nog wel meer in de kleine dingen. Lange tijd heeft bij ons aan de spiegel een papiertje met afscheurbriefjes gehangen, allemaal met lieve woorden en complimenten. Lil maakte dat naar goed voorbeeld van jou. De dag van de voorstelling had jij overal zulke briefjes opgehangen met de spreuk ‘You are awesome’. Jij hebt Lilli gezien, zoals je zoveel mensen zag, ze veiligheid en vertrouwen gaf om te groeien als mens. Om dat ook zo te voelen voor jezelf was te lastig. De openheid waarmee je daarover vertelde is bijzonder. Zoals op jouw blog LiesLivesLife, waar je mooie en openhartige verhalen schreef over de ups en downs in het leven, die je overvallen en waar je als mens soms geen verweer tegen hebt. Zoals het verhaal over mijn vriendin Birgit, die ook met depressie worstelt en de impact, die dat heeft op onze vriendschap. Je stelde ons ogenschijnlijk simpele, maar tegelijkertijd zulke confronterende vragen. Daarmee gaf je Birgit en mij een bijzonder moment in onze vriendschap. En dan vandaag de herdenkingsdienst: zelfs nu breng je mensen, hoe wrang en bijzonder, heel dicht bij elkaar. Lieve Lisa, jij hebt betekenis en dat blijft bestaan. Lilli zal voor je dansen vandaag, maar vooral ook met jou dansen in haar hart. Dikke knuffel, Mireille

Vandaag nemen we afscheid van jou en dat is zwaar.
We hebben vele momenten samen gehad, weekendjes, vakanties, vele momenten dat je er als grote nicht was voor Annabel. Ik denk aan jouw improvisaties op de piano, jouw passie voor dansen, je kon niet stilstaan en onder jouw leiding maakte je samen met jouw zusjes en nicht korte kameroptredens. Later werden dat indrukwekkende voorstellingen met jouw dansgroep. Wat was jij creatief in dansen, schrijven, tekenen en later ook in fotograferen. Dat was jouw uitingsvorm die je in je eentje kon uitvoeren, in een grote groep trok je je terug in de hoek van de bank met een dekentje, een Nintendo of even knutselen. Wat heb je, toen de dansschool niet lukte gestreden met en voor jezelf. Wat een moed heb je gehad om elke keer maar weer op zoek te gaan naar hulp, je werd therapievaardig en helaas heeft het je niet gebracht wat je nodig had. Ik noemde eens dat mijn therapie een groot cadeau voor mij was, zo kon jij dat lang nog niet zien, zei je en dat snap ik nu ook.
Lieve Lisa ik lees in al deze berichten hoeveel je voor anderen hebt betekend, je hebt een openheid gebracht in de mentale problematiek.

Lieve Lisa, fijn dat je er was, ik blijf met liefde aan je denken.
Fija