"Lieve Lies", zo begon ik mijn kaartjes aan jou altijd. Je hield van kaartjes, van lieve berichtjes, en je stuurde ze zelf dan ook altijd graag. Zowel als ontvanger als verzender gaf dat je een beetje warmte, een stukje gezelligheid, iets om te delen.
Delen deed je sowieso graag. Je deelde in je warmte en gezelligheid, maar ook in het dansen. In je kennis en kunde en vooral jouw ervaringen. Jij die altijd zo bescheiden was had zo veel om met de wereld te delen. Zelfs in de momenten dat het minder goed met je ging. Juist op die momenten.

Je vond het belangrijk open te zijn, taboes te doorbreken, een eerlijk beeld te schetsen. Dat kon je dan ook heel goed. Zorgen voor anderen kon je onwijs goed.
Met je lieve glimlach en behulpzame instelling was je er altijd. Misschien wel meer voor anderen dat dat zij er voor jou waren. Dan ging je kopje onder en vocht je jezelf weer naar boven om daar vervolgens over te schrijven. Je was een dapper mens. Een mooi mens. En dat ben je nog steeds. Al is het vanaf nu in herinnering.

Laat mij bijdragen aan deze herinnering. Door foto's en herinneringen te delen. Bijvoorbeeld van onze nogal ongemakkelijke fotoshoot waar we gelukkig samen heel hard om hebben kunnen lachen en in konden delen. Jij hebt die foto's tot aan je laatste dag gebruikt en ik zet dat nu voort.
Om de herinnering aan jou levend te houden. Want mensen mogen weten wat voor mooi mens je bent. Zelfs nu je er niet meer bent.
In korte tijd zijn er online al 400 kaarsjes aangestoken, mijn vlinderkaars brandt de komende tijd thuis voor jou, en bijna 50 berichtjes achter gelaten. Dat geeft een beeld van wat jij bijgedragen hebt.

Je hebt me laten schrikken lieve Lisa, maar het is oké. Het doet pijn, maar ik respecteer jouw keuze. Het is goed zo. Jij hebt jouw definitieve keuze gemaakt en ik hoop dat je stiekem nog iets meekrijgt van de liefde die je nu nog steeds van zo veel mensen ontvangt. Dat ben je meer dan waard.

Dag lieve Lisa. Je hebt een jaartje elke vrijdag op onze kinderen gepast. Wat hebben ze van je genoten en wat heb je mooie foto's gemaakt (je begon met met een pro-camera te werken). En later heb je het ook gebruikt voor je website; zo mooi. Je danste met Josephien en stoeide met Victor. We hebben nooit precies geweten wat er in je om ging en misschien was dat juist met de kinderen zo ontwapend anders. Ik heb je strijd gevolgd en je was erg dapper. Ik wens je de rust die je zo nodig had. Maar wat is depressie waardeloos. Je zult gemist worden, je was een mooi mens, met je dromerige blik en zachte glimlach. Dank je wel dat we een klein stukje mogen delen. We wensen je dierbaren alle sterkte. Het verlies is groot, maar ook de herinneringen aan jou. Met een traan maar ook zeker met een glimlach.