Hoi Liesbeth,

Floris hier. Ik logeerde bij je ergens in de vroege jaren 70 in Emmerhout. Een paar dagen, volgens mij waren mijn ouders skieen. Raar om dit te lezen, je bent dood? Ik herinner me je met lang blond haar maar desondanks geloof ik dat ik je toch wel herken op deze foto's. In die tijd wilde je nooit op de foto maar mijn moeder heeft er toch stiekem een van je genomen en daar zit je dan in mijn album. In je eentje in onze tuin een paar meter links van de rest van de kinderen die toen op mijn verjaardag kwamen. We zullen een jaar of 6 of 7 zijn geweest. Jammer dat je er niet meer bent, maar ergens ben ik ook wel benieuwd. Hoe is het om dood te gaan of om dood te zijn? Nou ja we hebben het er nog wel eens over. Ik hoop dat je het leuk hebt en wie weet hebben we het er nog eens over. Of hebben we het er nu over?

In mijn eerste jaar als student in 1989-1990 ben ik bij Liesbeth op de van Baerlestaat in Rotterdam komen wonen. Liesbeth was ouderejaars student van de studentenvereniging RSVV waar ik net lid was geworden. Om even de achtergrond te schetsen: ik kwam vanuit het 'rustige, saaie Twente' naar het 'bruisende, drukke Rotterdam'. Vooral bij de RVSV was in mijn ogen iedereen snel, assertief, bijdehand, stoer etc. Het was een behoorlijke overgang voor mij. Alle ouderejaars leden waren per definitie eng en niet aardig in mijn ogen. En toen kwam ik bij Liesbeth wonen.... Met zijn tweetjes bij de Stichting Studentenhuisvesting op twee kleine postzegel kamers waar we samen de keuken en douche deelden.
Wat een verademing was Liesbeth als mens. Ze was zo warm, hartelijk en zorgzaam. Ze ontving me met open armen en heeft zich echt ontfermd over me als eerstejaars groentje. Ze maakte mij wegwijs in het studentenverenigingsleven heeft er voor gezorgd dat ik me sneller thuis voelde bij de RVSV. Liesbeth liet mij zien dat je jezelf mocht zijn, dat er plaats was voor ieder soort meisje/vrouw. En als iemand zichzelf was, wat het Liesbeth wel. Geen mooie praatjes, geen opschepperij, geen jaloezie en nooit ingewikkeld voor een ander. Daarnaast was ze enorm gezellig en open. Met haar aanstekelijke lach, vrolijke verhalen en luisterend oor hebben we heel wat avonden tot diep in de nacht gepraat en gelachen. Al snel kreeg ze tot mijn spijt een veel grotere kamer in dezelfde flat en verhuisde ze naar de zolder (dat was een eer, daar woonden de echte bikkels van de Stichting haha).
Een half jaar later zijn we samen verhuisd naar de Staten Singel in Rotterdam, vlak bij Diergaarde Blijdorp. Fietje Lanzing, mijn vriendin van de middelbare school en ook uit Twente, had daar een huis geregeld en ze had mij gevraagd om bij haar te komen wonen. Er was plek voor 3, en ik wilde natuurlijk dat Liesbeth meeging! Liesbeth was een persoon die met iedereen klikte en dat bleek ook direct met Fietje zo te zijn. Met zijn 3tjes hebben we in een jaren dertig woonhuis aan een vijver, een prachtige tijd gehad. Een ieder had zijn eigen grote kamer en we deelden de gezamenlijke keuken/sanitair. We hebben samen als hechte huisgenoten geleefd: samen gelachen, gehuild, boodschappen doen, koken en eten, kerstdiners gevierd, vrienden/jaarclubgenoten over de vloer etc. Ik hoop hiermee voor Anna en Daan een klein beetje te schetsen hoe Liesbeth was als huisgenoot. Eentje uit duizenden kan ik je in ieder geval zeggen en hopelijk herkennen jullie wel wat van haar hierin. Helaas ben ik Liesbeth na haar afstuderen uit het oog verloren. Maar niet uit mijn hart, daar heeft Liesbeth een speciale plek gekregen door wie zij was en door mij als jong mens op het juiste moment een stuk sturing, veiligheid en vriendelijkheid te geven.
Alle sterkte voor jullie drie. Liefs Andrea Groot Wassink

Volgens het gatenkaas geheugen van Esther

Lies, wat gaan we je missen! Maar de Grote groep gaat nooit verloren knoop dat in je oren en dat zijn jouw woorden, Lies. We houden van je en je zal voor altijd in mijn en onze harten blijven.

Het begint ergens rond 1981 op het Rijnlands, de kakschool van Wassenaar, Liesbeth, Helen, Monica en Esther doen gymnasium, de studjes. Niet dat we dat zo leuk vinden…. Quintus est Servus et Marcus et Cornelia in Hortus ambulant. We gaan met elkaar op 2e klassenkamp, wat een jonge onschuldige lieve meisjes. Later in de 4e sluit Marieke (Miep) aan als expat kind en Daan komt van een andere school. Esther kent Miep nog uit Italië, ze waren buurmeisjes. Miep raakte bevriend met Anke tijdens de lessen Duits van mevrouw van der Brink, later mevrouw Falkovski. In deze lessen zitten ook Suus, Helen, Lies en Monica. Deze docente was aan 1 oor doof en als je aan de verkeerde kant van de klas zat kon je volgens mevrouw van der Brink, niets goed doen. Hilariteit alom.
In dit jaar wordt de basis van de Grote groep gelegd. We voelden ons als Grote groep, de gewone meiden. Dit in tegenstelling dat de andere groepen: zoals de popi-jopies, de alto’s, de punkies of de kakkers. Zo waren wij niet, wij waren normaal. Maarten, ook 4e klasser is stapel verliefd op Anke en heeft het geniale plan om Anke in te palmen door de hele vriendinnengroep op de boerderij van zijn ouders in Voorschoten uit te nodigen. Maarten vraagt Anke: “Komt de grote groep ook”? Zo is de naam Grote Groep ontstaan 😊
Als Grote Groep hebben we een zwartepieten act opgevoerd tijdens de Sinterklaasviering op school. Anke deed de choreagrafie. Gingen stappen in Noordwijk bij het Zeepaardje om dan stipt om 12 uur s ’avonds door de ouders van Helen, Lies of Esther opgehaald te worden. Of naar de Denneweg in Den Haag waar we werden geëscorteerd door Maarten. Proberen al liftend de Koets of Hifi binnen te komen in Leiden. Lekker disco dansend of onze danslessen bij de Hooglandse kerk, foxtrot en de tjatjatja, wachten tot dat een jongen met puistenkop je ten dans zou vragen. Of met onze soepjurken naar het eind Gala op school, wat een lol.
In de 5e op eindexamenreis zijn er allerlei aantrekkelijke bestemmingen in Europa, de gymnasiasten gaan naar Rome, maar het grootste deel van de Grote Groep kiest voor elkaar en dat wordt Amsterdam. We moeten daar een fil/documantaire maken, maar al snel belanden we in de Bulldog, daar beginnen onze eerste slechte gewoontes. Het eindexamenjaar was een domper voor Daan, maar gelukkig ging onze reis naar toch door! Ja, we waren er vroeg bij naar Blanez, het Gerso of Albu van nu. We zaten 16 uur in de bus voor 200 gulden inclusief appartement. Monica en Lies gingen helaas niet mee, ze mochten i.v.m. de bar mitswa van haar broertje niet mee naar Blanez, maar gingen naar Curaçao. De Grote groep in Blanez had de tijd van haar leven. Sávonds naar de disco of club in Lloret de Mar, uitslapen en bruinen op het genot van boeketreeksen van Daan en de blikken van al die Spaanse mannen.
Hierna fladderde de Grote groep uit over Nederland voor de studie: Rotterdam, Utrecht en Leiden. Na de studie trekt de Grote groep weer wat meer naar elkaar toe: de eerste huwelijken, kinderen en 50ste verjaardagen.

Het Rijnlands heeft toch een hele hechte band gelegd en we voelen ons enorm verbonden, ook al zien we elkaar niet vaak. Een tot twee keer per jaar is er een samenzijn: lunch, wandeling in de Horsten, diner met glas wijn. We gaan verder waar we de vorige keer gebleven zijn, lief en leed. Op de Grote groep app op Whatsapp stromen op je verjaardag de felicitaties binnen, iedere verjaardag weer, een glimlach op ieders gezicht. Het appberichtje van Lies op 21 juli komt hierop binnen, keihard, iedereen is stil en voelt die enorme verbondenheid. Lies eindigt het bericht met “Pluk de dag”. Anke komt gelijk in actie met bloemen en fotolijstjes, echt geweldig. Later zien we deze in de woonkamer staan op het dressoir. We hebben elkaar opgezocht zowel in de app als in de Horsten, ook een geliefde plek van Lies. Steun zoeken bij elkaar en kracht en liefde aan Lies geven. Heeeel veel foto’s kwamen weer tevoorschijn. Helen had alles digitaal, herinneringen kwamen weer boven. Wat hebben we met elkaar veel meegemaakt en gedeeld, ups en downs en in betweens. We zouden met de Grote groep 80 worden en als oude dames net zo hard lachen als toen we 16 waren.

Lies, met je vrolijke lach, niet op de voorgrond, maar altijd met liefde geïnteresseerd in de ander, love you. Ongelofelijk dapper ben je! Je blijft voor altijd in mijn hart.

Lieve Gerhard, Anna en Daan, fijn om de laatste fase ook bij jullie te zijn, zo mooi en dapper zijn jullie. Lies sprak vol liefde over jullie: Ja, Gerhard is een schat, zorgt erg goed voor mij. Wens jullie veel kracht en strekte. Zie jullie graag nog terug.
Esther