Vandaag neem ik afscheid van jou Li, m’n kleine lieve zussie.
Ik was 5 toen je werd geboren en je had gelijk 2 moeders, op alle foto’s van ons samen is te zien hoe blij ik met je was.
Toen je wat ouder werd en ik in de puberteit kwam vond ik je maar een lastpost. Je liep altijd achter me aan als ik met vriendinnen op de camping achter de jongens aan wilde.
Dat heeft niet zo lang geduurd want toen je wat ouder werd, groeide we dichter naar elkaar toe en werd je van m’n kleine zus mijn vriendin.
Het ging zelfs zo ver dat jou kalverliefde mijn grote liefde werd.
Samen stappen, shoppen, vooral jij schoenen en ik tassen, naar alle concerten van George geweest.
Altijd begaan met je neefjes Mike en Rick, mee naar hun wedstrijden. Ze hoorde je in het veld als je het niet eens was met de scheids.
Na een wat rumoerige tijd in het uitgaansleven leerde je op het werk Marcel kennen, de liefde van je leven.
Je verhuisde naar Amsterdam waar je altijd al graag had willen wonen. Ik miste je erg hier maar met Mars kreeg ik er een broer bij. Ik zag dat jullie saampies heel gelukkig waren dus dat maakte veel goed.
3 jaar geleden kreeg jij die klote ziekte maar hierdoor liet je je niet uit het veld slaan.
Ik ben niet ziek maar heb een ziekte zei je altijd zelf hierover. En zo leefde je er ook naar.
Je ging voor 2 jaar die heb je samen met Mars ten volle benut. En dan weer voor 2 jaar.......
Wij zagen elkaar de afgelopen 3 jaar minstens 1x per week. Jij kwam naar Ambacht of ik naar jullie in Diemen.
We lunchte elke week in een ander cafeetje of restaurant. Natuurlijk met de Cabrio! Als het 18 graden+ was dan moest het dak open, de muziek hard aan en samen meebleren.
Je kon niet geloven dat Jan zo kort geleden ook die klote ziekte kreeg en na 3 maanden zijn strijd moest opgeven. Je was een grote steun voor me in die periode en daarna.
Zijn laatste woorden aan jou waren “Li ik weet niet of het kan maar als het kan dan zorg ik dat je nog een poosje mag blijven”.
Het afscheid van Ma vorig jaar hebben we gelukkig samen kunnen doen.
Nu moet ik afscheid nemen van jou m’n lieve zussie. Ik ga je zo verschrikkelijk missen.
Je was m’n allerbeste vriendin en zus tegelijk.
De laatste maanden heb je ondanks alles de moed niet opgeven, je bleef er voor gaan.
Je laatste apje aan mij, vorige week vrijdag was “nee hoor ik geef het niet op, al is het soms moeilijk”.
Dag allerliefste, dappere, sterke, vrolijke en altijd vol levenslust zittende zus.
Ik weet zeker dat jullie daarboven over ons waken.
Dikke kus, JeZus 👩❤️👩💜😘
