In gedachten bij jullie allen

Lieve Lonie,
Sterven is de geboorte van een herinnering.
Je zult nog lang in onze mijmeringen een bevoorrechte plaats innemen met je pittige en rake uitspraken of memorabele commentaar bij verjaardagen en familiebijeenkomsten. Dit zal een troost zijn voor je uitgebreide familieschare.
Vandaag is de start van die herinnering.
Regine en Jacques.

Lieve Marion, Joyce, Monique en Alco,
Ach, met het openen van de envellop wist ik het eigenlijk al. Die prachtige kaart, het trappetje, de voordeur. We zijn er een paar keer geweest, samen met pappa, en hebben het heel gezellig gehad. Zo mooi ook om te zien hoe fijn oom Ben, tante Lonie en pappa het vonden om elkaar weer te zien (en wij natuurlijk ook). Ze zijn ook nog bij ons in Serignan geweest. Naar het strand. En omdat we elkaar al 65 jaar (?) kennen hadden we altijd veel om over te praten. Bijvoorbeeld dat ze een schattig klein gouden hartje met een prachtig geschreven briefje in piepkleine letters stuurde bij de geboorte van Ellen, 40 jaar geleden. Ik koester het nog steeds.
Tante Lonie belde laatst, een maand geleden en we hebben heel gezellig gekletst. Ik heb afgesproken dat ik razendsnel zou komen, corona is bijna afgelopen en onze zoon Jeroen woont vlakbij in Valkenburg. Ik weet dat je eigenlijk nooit moet uitstellen!
Ze wilde heel erg graag thuis blijven, ik hoop dat dat gelukt is. Ik heb mooie herinneringen aan jullie moeder en denk met veel liefde aan haar terug.

Dorothy Rauws-Binnendijk,
Westerplantage 9, 8911 DC Leeuwarden
Impasse du Mannanou 7, 34410 Serignan (Languedoc, FR)
06 48565408

13 mei 2021 Hoofddorp,

Lieve allemaal,
Wij zijn geschokt en diep geraakt door het verlies van Lonie, jullie lieve moeder, en wij wensen jullie veel sterkte met dit grote verlies.
Jullie ouders hebben veel voor mij en ons betekend, al zijn een deel mijn herinneringen na twee kleine CVA’s verloren gegaan.
Mijn allereerste blijvende herinneringen zijn natuurlijk de oud- en nieuw vieringen bij jullie oma Van Dam op de Laan van Meerdervoort. Elk jaar weer een festijn met veel familie, vrienden, kennissen en veel heerlijk eten. Overal wel een slaapplekje.
Ook mijn verjaardagen werden door Lonie niet vergeten.
Later in mijn diensttijd bij de Marine heeft Ben, als kampcommandant in Hilversum, mij van de rappellijst gehaald met een rechtvaardige reden. Het zal mij niet verbazen, als hij tijdens mijn opleiding als onderofficier ZM, dit nauwgezet heeft gevolgd.
Na het overlijden van Annie, de zuster van mijn moeder, is de familieband verslechterd. Ik heb daar met Ben en Lonie in goede harmonie over gesproken waarna Gusta, de kinderen en ik weer regelmatig contact hadden. Ook wisselden we elk jaar een lief kerst- en nieuwjaarswenskaartje.
Bij het uitruimen van ons ouderlijk huis in de Havenstraat kwamen we een familiestempel tegen van de familie van Dam. Dat heb ik meegenomen en tijdens een bezoek van ons aan Lonie overhandigd. Het hoort bij jullie thuis en niet bij ons, waren we van mening.
Ons laatste mailcontact met Lonie was in afgelopen maart, waar zij vol levensvreugde vertelde over haar vaccinaties en de lieve bezoeken van kinderen en kleinkinderen. “De jaren gaan wel tellen.”: zei ze, maar ze genoot.
Wij hopen met jullie binnenkort een afspraak te kunnen maken.
Gusta en Dick Vlieger

Vroeger vogels bij het raam
Nu vliederdunne vlinders
Zonder gerucht en van materie haast ontdaan
Het is wel tijd, wel tijd om weg te gaan
M. Vasalis

Lieve Marion, Joyce, Monique, Alco
Hoe oud je ook bent, hoe zeer haar d'r rust gunt ... het verlies van een moeder blijft een gat in je hart.
Ze was een dierbare vriendin van mijn ouders. Hierdoor kende ze me vanaf mijn geboorte op Curaçao. Trof pas geleden nog een foto in mijn baby album waar ze naast mijn vader zit op Sinterklaasavond in 1958.
Dat roept meteen herinneringen op aan de Sinterklaasavonden & Oud/Nieuw vieringen in Nederland. Bij jullie oma Van Dam op de Laan van Meerdervoort samen met buurvrouw Bep, Eef, Mattie en jullie nichten. Gezellige familiebijeenkomsten met barbecue in de zomer waar we dan ook bij mochten zijn. Mooie herinneringen.
Mijn vader en jullie vader waren wapenbroeders. Bij het overlijden van mijn vader heb ik daar nog aan gememoreerd. Hij vloog het liefst samen met Ben.
Jullie moeder was nogal uitgesproken in haar meningen en kwam hierdoor soms kattig over. Maar ze had een hart van goud. Toen mijn man plotseling overleed in 1981 was zij er met een grote pan soep om ons op de been te houden.
En nu is deze icoon uit onze jeugd overleden.
Herinneringen fladderen door mijn hoofd. Mijn moeder memoreerde vaak over de fijne vakantiedagen in de boerderij in Frankrijk. Ze maakte het aardbeienbed schoon en ging vervolgens potjes sparen zodat jullie moeder er de zelfgemaakte aardbeienjam in kon doen.
Ik troost me met de gedachten dat het hele span nu samen is om ouderwets feest te vieren.
Zowel mijn broer Michael (vanuit Curaçao) als ik wensen jullie met jullie gezinnen heel veel sterkte deze komende dagen. Zeker in deze tijd met alle Corona maatregelen is het op afstand blijven niet fijn. In gedachten sturen we jullie dan ook een dikke knuffel en troost.
Heel veel liefs van Solange van Strien

het is altijd weer schrikken, zo'n bericht, n prachtige kaart heeft je familie uitgezocht voor je afscheid, zo iets stelde ik mij voor hoe jullie Franse boerderijtje eruit zou hebben gezien, het franse spettert mij van de voorkant tegemoet; wat zijn jullie, oom (kakie) Ben en jij een gastvrij gezin geweest; ik heb mij altijd thuis gevoeld bij jullie, mijn eerste jaren bij oma Uk en opa Lea thuis, n zeer drukke bedoening, daarna vertrok ik naar het huis van oma Mimi en opa Jim; ook heb ik jullie bruidsmeisje mogen zijn samen met het buurjongetje van nr. 719.;
(Fransje?) , Oom Ben in zijn uniform, jij droeg een prachtig bruidsgewaad.
Jij was mijn lievelingstante, wie kon er op school zeggen dat haar tante haar had meegenomen naar een dagje Amsterdam, nog nooit eerder was ik daar geweest, en, ik moest in de Kalverstraat een broodje tartaar met ui eten, dat hoorde bij het gezellige en spannende uitje.
Altijd was ik welkom in Valkenburg, tranen toen jullie naar Curaçao vertrokken, gelukkig was er post: over en weer, je was altijd belangstellend.
Als tiener heb jij mij geholpen door mij vaak naar Den Helder te laten komen. Ook oma Mimi haalde je op om bij je te logeren, je hebt oma Mimi gereden naar Willy, wat ben je een sociaal mens geweest.
Wij hebben de degens heel af en toe gekruist maar nooit met gemene bedoelingen, nooit om elkaar onderuit te halen; ik ben heel erg blij dat ik zo van jouw familie heb mogen genieten,; wat jij mij ooit vertelde ben ik nooit vergeten ; koester je familie, het is hier (LvMdV 721) uniek, dit maak je echt niet vaak mee en ja, het is waar, ik ben de sociale, gezellige feest-jaardagen nooit vergeten en ben dit tot nu toe nog nergens tegengekomen.
Altijd kon ik bij je terecht, toen Hans overleed, je begreep mij en kwam met oom Ben naar mij toe voor troost.
Lieve tante Loon, ik ben er zeker van dat oom Ben je stond op te wachten om je onder zijn vleugels mee te voeren, ik wens jou een heel goede overtocht toe met veel liefde en warmte voor koude tijden en koelte waar het te warm wordt.
Je geweldige gezin zal je terdege missen maar wat hebben jullie veel voor elkaar mogen betekenen. Meid, ik zeg ""goed gedaan"" en ik hou van jou en je gezin.

Lieve familie,
Ilona vertelde mij dat zij een overlijdenskaart voor ons beiden had ontvangen, waarin stond dat jullie moeder was overleden.
Ik dacht alweer een moeder.
Ook ik bewaar nog mooie herinneringen aan het samenzijn van jullie moeder en die van mij.
Ik wens jullie, ook namens Ilona en Annelies, veel sterkte toe de komende tijd.

Groet, Hans Vlieger

Mevrouw Weeke, Lonie, ik mocht zelf uitmaken wat het was in de tijd dat wij te gast waren op jullie boerderij, in Frankrijk. Een warm onthaal en een geruime tijd mogen deel nemen in het gezin. Verse forellen halen, waarvan jullie, jij en Ben, allang wisten dat ik die beesten (30 stuks) nog schoon moest maken. Heb er een dag overgedaan, maar ze lagen later op de dag allemaal lekker in het pannetje. De stilte en de echo in jullie omgeving was zo uitnodigend dat ik de kreet "Ariba Ariba" introduceerde welke vanaf dat moment jouw begroetings aan mij was als we elkaar weer tegen kwamen. Mooie tijden........
Alle kinderen en kleinkinderen, wens ik sterkte en houd de gedachten warm aan deze leuke en gezellige dame!
Gecondoleerd en een mooi "en famille" afscheid.