Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Woensdag 5 juli is een zwarte dag geworden. Een zomerstorm Poly raast over Velsen met snelheden tot 146 kilometer per uur. De vlucht van Leo naar Italië word uitgesteld. Als Leo s’avonds in wil stappen gaat het mis. Wij als vrienden onder elkaar zouden zeggen hij is in het verkeerde vliegtuig gestapt. Een enkeltje hemel en daar was hij nog niet aan toe. Maar dat zal ik niet meer met hem kunnen constateren. Deze analyse maakte wij namelijk regelmatig. Dat was kenmerkend voor Leo. Nooit negatief de zaken hard benoemen maar wel via omweg “to the point”
Als iemand slecht zong vroegen wij ons af of die persoon geen partner had die kon beschermen.
Als de golfbal afzwaaide vond hij het zielig voor de vogel die hem uit zou proberen te broeden. We gingen niet naar Den Helder (bah) dat werd steevast Texel West. Hij heeft dit zelfs aan mij bevestigd dat het 2750 vóór Christus zo was. Dan noemde wij ons oude denkers. Als we gingen vliegen en de piloot vroeg ons wat verder naar achter te gaan zitten, voelde Leo zich een belangrijke passagier. Als iemand erg naar het roken stonk, vond Leo het zielig want zijn bed had vast in brand gestaan.
Kortom nooit negatief maar niet naïef. Altijd betrokken maar nooit teveel. Altijd oprecht geïnteresseerd en nooit beter weten. Genietend van alles wat langs kwam en daar was hij nog niet klaar mee.
Hij verheugde zich op de Champignons League met Feijenoord. We zouden veel gaan golfen als hij klaar was met zijn passie, de wereld over reizen voor zaken, contacten leggen en verbinden dat kon hij als geen ander. Netwerken had Leo tot kunst verheven. Zovele netwerkbijeenkomsten heeft hij verlicht met zijn aanwezigheid. Als ik iets wilde weten dan had Leo altijd een persoon met wie je contact kon maken. Postuum wil ik je benoemen tot Olympisch kampioen netwerken.
Leo wat was het een voorrecht dat ik jou vriend mocht noemen. Wat zal ik je gaan missen. Maar bovenal wat laat jij een leegte na bij al die mensen over de wereld die jou in hun hart mee dragen.
Vriend wat hebben wij een geluk gehad jou te mogen kennen.

Petert

Ik heb Leo in september 1979 leren kennen. Ik was een broekie, net begonnen bij MME. Leo kwam net terug uit Lloret del Mar. Had een meisje leren kennen uit Velsen en was helemaal verliefd. Leo was toen al ontzettend vrolijk en is dat altijd gebleven. Het viel me toen al op dat hij ten alle tijden optimistisch bleef ook al zat het soms even tegen.
Leo en ik hebben met enkele tussenpozen altijd contact gehouden en ik denk met weemoed terug aan die vreselijke flauwe grappen zoals "de cursus Rietdekken gaat niet door want Rita is ziek" Dan bulderde hij het uit van het lachen zodat je vanzelf wel mee moest lachen. Ik heb heel veel van Leo geleerd zowel op het persoonlijke als op het professionele vlak en ben hem daar erg dankbaar voor.
Jitta en ik wensen Carla en haar (schoon) kinderen alle sterkte toe om dit vreselijke verlies te dragen.

Triest en veel te vroeg.
Heel veel sterkte gewenst voor familie en vrienden.

Ik heb Leo leren kennen als een warmhartig, betrokken, deskundig en bovenal vriendelijk mens. Een mensen mens. Altijd geïnteresseerd in de persoon en een vakman in z’n werk. Onwerkelijk dat hij er niet meer is Ik wens Carla, Pim, familie en vrienden heel veel sterkte met het verwerken van dit grote verlies.