In Memoriam Leny Borsboom
Midden in het donkere verdriet om het verlies van Leny zijn er de mooie herinneringen aan haar die licht brengen. We bladeren door de foto-albums in ons hoofd.
Het warme meeleven door Leny en Hans tijdens de ziekte van Yvette.
Samen met Leny en Hans meelopen in de grote vredesdemonstratie tegen kernwapens.
De gelijktijdige zwangerschap van Leny en Yvonne waarbij veel ervaringen worden uitgewisseld. Die onderlinge band van gedeelde emoties rond geboorte en opgroeien van de kinderen zal blijven.
Vooral de gezamenlijke zomervakanties in Zwitserland leveren een schat aan mooie herinneringen op. Leny was helemaal in haar element bij de talloze wandelingen.
Gek als ze was op bloemen en planten kon ze daar haar hart ophalen bij wat we allemaal ontdekten onderweg. Bekende en zeldzame bloemen en plantjes. Als ze een bijzonder plantje ontdekte slaakte ze vaak een enthousiaste kreet. En met haar camera legde ze al dat moois vast.
Soms ging ze samen met Yvonne apart een bloemenwandeling maken terwijl Hans en ik van de kinderen genoten.
En van de kinderen genieten deed Leny daar ook volop. Als we een hele dag doorbrachten bij het meer “Les îles” waar de kinderen zwommen en speelden. Als we een bergwandeling moesten onderbreken omdat de kinderen een beek gingen afdammen. En bij het chalet waar de kinderen van hun tijdens wandelingen verzamelde stenen een “stenen-museum” hadden samengesteld waar Leny en wij werden rondgeleid.
Ook komen er beelden boven van kort na het overlijden van Hans. Hoe Leny samen met de kinderen aan het rouwproces inhoud gaf. Hoe ze samen met hen een bijzonder grafmonument bedacht.
Herinneringen aan Leny hoe ze zich herpakte: een nieuwe studie voltooide en nieuw werk vond.
Beelden van Leny in haar prachtige bloementuin in Zoetermeer, met familie en vrienden die een verjaardag kwamen vieren.
Hartverwarmende beelden van de trouwdag van Wilfred en Leny, op die mooie plek in Utrecht waar ze de liefde voor elkaar ontroerend en indrukwekkend onder woorden brachten.
Beelden van een dag erop uit met Leny en Wilfred, naar een museum en een wandeling. Bijvoorbeeld naar het museum “De Buitenplaats” (het Nijsinghhuis) waar Leny bovenal intens genoot van de schitterende museumtuin.
Of Leny onderweg in de auto op zo’n dag als ze onstuitbaar van enthousiasme vertelde over haar werk, over de projecten waar ze mee bezig was, over gedoe met collega’s, over steun van collega’s, over allerlei problemen die ze moest overwinnen en over mooie resultaten.
En Leny als trotse moeder bij een diploma-uitreiking van Leonie, Rosine of Carola.
Al die mooie herinneringen bewaren we in ons hoofd. En die kunnen we delen met elkaar.
Arend en Yvonne

Onze herinneringen aan Hans en Leny gaan ver terug in de tijd. Hans werd dominee bij ons in Velsen Noord. Het was heerlijk om deze mensen te kennen. Met zijn vieren zijn we een weekend naar Parijs geweest, de culinaire stad. Leny was toen al vegetariër, toen nog erg onbekend, wat bleek uit het feit dat wij een heerlijke maaltijd kregen en zij het moest doen met alleen een grote bak sla.....! Het contact verwaterde toen zij en wij verhuisden en druk druk druk met nieuwe baan en kinderen waren. Maar ook hiervoor geldt: wel uit zicht, maar niet uit ons hart. Wij wensen haar geliefden sterkte met dit verlies.

Onze kinderen werden als peuters vriendinnen van elkaar. Een vele jaren volgehouden traditie was het verstoppen en zoeken naar paaseieren. Die werden niet altijd allemaal gevonden. Leny hield van verstoppen en ze maakte heel wat foto's maken van de gevonden eieren. Eens gingen we samen op vakantie in Zwitserland. De altijd al enthousiaste Leny raakte extra opgewonden als zij, altijd als eerste, een paar murmeltieren ( marmotten ) te voorschijn zag springen. Dan schreeuwde ze het uit!
Aart Rietveld

Mijn herinneringen aan Leny zijn van de laatste jaren. We gingen met z'n vieren naar een concert van Haydn. In de kerk van Poeldijk genoten wij van een prachtige uitvoering van de Shöpfung. Ook was er het voortreffelijke diner ter ere van de zestigste verjaardag van Leny. Er waren meer ontmoetingen, maar deze staan in mijn geheugen gegrift. Op mijn bureaublad staat een mooie foto gemaakt tijdens het diner . LIEFS Els Verdonk

Ik mocht Leny voor een van de laatste bestralingen heen en weer rijden naar het ziekenhuis. Dat was fijn en het was mijn meest persoonlijke ontmoeting met haar. Ze liet op mij een sterke indruk na van haar eerlijkheid, integriteit en moed. Zuiverheid en een grote kracht. Kwaliteiten van haar ziel waarvan, naar mijn overtuiging, de zaden ook na haar dood zullen blijven voortbestaan.
Frank Vernooij

Leny....een geweldig enthousiast, positief en gedreven mens. Ik genoot van haar tomeloze en deskundige inzet voor de belangen van mantelzorgers. Veel van wat zij vond en uitwerkte hebben hun weg gevonden naar besluiten die in Den Haag genomen zijn. De vele mantelzorgers in Nederland kunnen haar daar dankbaar voor zijn. En hoewel dat allemaal zeer serieuze onderwerpen waren, bracht Leny dat met veel humor en plezier, schalks bijna. Ondanks haar hoge mate van kennis bleef ze uiterst bescheiden. Die combinatie van deskundigheid, humor en bescheidenheid maakte haar bijzonder krachtig. Dat maakte haar tot een fijn mens, een fijne collega. Ik was erg blij haar in het team te hebben. Later kwam ik haar tegen bij de gemeente Bunschoten en constateerde ik dat ze daar met dezelfde energie zich inzette. En dat haar collega's net zo positief over haar waren als ik dat was. En prachtig mens!

Aan Leny:
Voor mij was je enkel de moeder van Rosine, maar tegelijkertijd daardoor heel bijzonder. Nu rest mij niets dan te beloven er altijd voor jouw dochter te zullen zijn. Rust zacht.

Aan Wilfred, Leonie, Rosine en Carola:
Dat jullie maar kracht mogen putten uit de steun van jullie naasten, en uit alle mooie dingen die het leven, ondanks dit grote verdriet, nog steeds te bieden heeft.

“Die Sonne scheint noch.” – Sophie Scholl

Aan de kleine Femke:
Wat ben jij een mooi cadeau geweest voor jouw oma voor die laatste maanden. Jouw komst leek tijdelijk wonderen te verrichten. Ik wens voor jou dat die wetenschap de nagedachtenis aan jouw oma later tot iets extra bijzonders zal maken.

Imke Maessen