Op 17 januari las ik een kleine advertentie maar dacht nee.. dat kan niet.. maar vandaag las ik weer de krant en toch, lieve Len, het gaat over jou, jij bent niet meer hier...
Jij en ik zaten samen op het ECL. Jouw droge humor en teksten (vaak een P.S.) waren gewoon hilarisch. De klapper van het examenjaar was Texel! In een of ander rood busje naar de boot! Daarna in de halfgare Showtent lachen en gesprekken tot diep in de nacht. Daarna ook nog oud en nieuw samen bij mij thuis in Zandvoort! Jawel, jij was er bij in jasje & dasje! Een paar jaar geleden hebben we nog geproost op die goede oude tijd in een kroeg in Haarlem met Edo. Ik koester al deze herinneringen! Bij deze wil ik alle familie en vrienden veel sterkte wensen! Liefs Lein ( Marjolein Schotte)

De schok die door ons bedrijf, ons team en door mij is gegaan na het horen van het ongelofelijke nieuws dreunt nog steeds na, zoals onweer na-rommelt in de verte.

Ondanks het verdriet overheerst de dankbaarheid.
Bedankt dat je na je carrière in Consulting in ons SE team bent komen werken.
Bedankt dat je dingen die anders konden ook ging voorstellen en regelen.
Bedankt voor je ongelofelijke passie voor het team, organisatie en onze producten.
Bedankt voor je heerlijke sarcasme en cynisme, soms perfect en soms lichtelijk overgedoseerd...
Gewoon: bedankt!

De foto's die ik van verschillende hoeken uit Salesforce heb ontvangen heb ik bijgevoegd om een heel klein inzicht te geven in wat je ons als bedrijf, het SE team en mij als je collega en manager hebt gebracht: plezier en succes. In die volgorde, want als je iets leuk vindt, dan wordt je er vanzelf goed in. Een motto waar we beide zeer sterk in geloven.

Rust zacht ouwe reus.

Len, eindelijk even tijd gevonden om cd's te zoeken.. En gevonden.. Dit was wat wij stuk hebben geluisterd.. Afgezien van het oinkbeest dat was een grapje.. Maar blijft magisch van de '80...

Ik weet nog steeds niet wat te zeggen, ondertussen nu 2 weken geleden dat ik afscheid van je heb genomen. Zo zit ik foto's door te spitten en kom ik deze tegen, jij met Mare bij mij thuis met mijn eerste maincoon Jochie, die nooit zo veel moest hebben van vreemden.... totdat Mare binnen kwam, daar was een klik tussen die 2. Jij hebt toen speciaal deze foto gemomen en mij later toe gestuurd..... een moment uit zoveel momenten die allemaal bijzonder waren en zijn.. zoveel verhalen het is onmogelijk om ze allemaal op te schrijven. Hoeft gelukkig ook niet, zolang ze niet vergeten worden. En jij en ik weten dat we die samen zullen herinneren. Tot ziens Len, Bonkie met vreugde denk ik terug aan onze tijd en ben ik blij dat wij zoveel gedeeld hebben al die jaren.