Tips over condoleren of herinneringen delen?
Vanaf 1951 tot ongeveer 1957 heb ik met mijn ouders en mijn zusje Willemien op de boerderij in Nieuw Buinen gewoond. Enkele foto's uit die tijd heb ik gevonden en toegevoegd. Helaas was ik te jong om herinneringen uit die tijd op te schrijven.
Lieve Lenie,
Je bent in mijn leven een belangrijk persoon geweest. En ik zal je altijd in mijn hart dragen. De warme lieve vrouw die je was. Die mij als ontspoorde puber af en toe neerzette, voor een kop thee en een wijze les. Zonder oordelen of veroordelen, positief en respectvol. Het begon toen ik 13/14 was. Klein meiske en ik wou graag op je paarden rijden. Waarop je lachend zei: "kom jij maar terug als je groot bent". Ik vergat dat niet en stond met 16/17 jaar weer bij je op de stoep. Ik mocht proefrijden in het land wat goed ging en vanaf die tijd reed ik de paarden. Vooral Peke, maar ook Friso en jou Ostana. We hebben heel wat hoef afdrukken met de paarden neergelegd. Ik reed in die tijd vaak op Peke door het bos, regelmatig vroeg je dan: "mogen Os en ik met jullie mee?" Dit hebben we zo gedaan tot de paarden er niet meer waren. Daarna af en toe thee en een praatje. Wijze lessen leerde je me. Diep respect heb ik voor jou. En ik zal je altijd in mijn hart houden. Lieve Lenie, rust zacht, het ga je goed. Familie en dierbaren van Lenie wens ik sterkte met het verlies.
Marjet
Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:
Mia - Assen
12 april 2016
Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt
Plaats een reactieDe mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.
Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?
Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.
Zo worden meer mensen geïnformeerd en kunnen er tevens meer reacties en herinneringen worden verzameld.