Lieve Leila,
Ik kon uren naar je kijken, je bewonderen hoe mooi je was. Als jij een ruimte binnen liep viel je op. Zo een mooie verschijning dat je was.
Met jouw aan mijn zijde voelde ik me altijd zelfverzekerd. Ik was zo trots om jouw zusje te zijn. Je bent de meest charmante vrouw die ik ken. En ook nog super intelligent. Je had eigenlijk alles mee, maar toch was je altijd zo ongelukkig.
En er waren natuurlijk ook heel veel gelukkige moment. Zoveel momenten die ik koester voor de rest van mijn leven. Wat hebben wij een lol gehad en wat hebben we samen wat af gefeest. De vakanties naar Tunesië samen, naar onze familie en vrienden daar, dat zijn mijn gelukkigste herinneringen met jouw. Elke avond naar Bora Bora, hoe we de discotheek inliepen op onze veelste hoge hakken en zodra we bij ons tafeltje aankwamen gingen de schoenen uit en dansten we met blote voetjes op tafel tot diep in de nacht. Zoveel vrijheid die we voelde, zoveel fijne herinneringen. Hoe moet dat allemaal nu zonder jou?
Helaas werden de afgelopen jaren die pieken steeds lager en de dalen steeds dieper. Jouw ongeluk hing boven jou als een boze donkere wolk. Had ik je dan helemaal niet meer kunnen helpen? Had je dit al besloten? Waren de laatste keren dat we samen waren eigenlijk een afscheid? Lieve Leila je laat mij met zo veel vragen achter. Maar de grootste vraag die ik heb is hoe moet ik verder leven zonder mijn grote zus? Mijn steun en toe verlaat. Je was niet alleen mijn grote zus maar ook mijn beste vriendin en de tante van mijn kinderen. Je was de bestie van Giulia haar lievelings tante. Ze zal je zo erg gaan missen Lei. Jullie band was speciaal. Je zei altijd dat je het gevoel had dat je over haar moest waken. Ik weet zeker dat je dat nu ook doet, Giulia heeft een beschermengeltje bij haar en dat ben jij, haar bestie.
Lieve Leila je moest eens weten hoeveel iedereen van je houd, hoeveel liefde en warmte ik heb gevoeld van iedereen de afgelopen dagen. Je was zo geliefd.
Ik ben het de laatste week gaan begrijpen, de oneindige struggel die jij al die jaren met jezelf voerde. Die constante strijd tegen dat ongelukkige gevoel. Het gevoel van leegte die je had. Het werd je gewoon te zwaar, je was op, je kon niet meer. Ik respecteer je keuze dat je ons hebt verlaten en ik hoop dat je rust en vrede vind waar je nu ook mag zijn.
Lieve Leila, ik ga je zo ontzettend missen en zal voor altijd zielsveel van je houden.
Liefs,
Mer
