Hoor Anja nog zeggen....."wat moet ik Leendert voor zijn verjaardag geven?
Een cursus wijnproeven misschien, maar dat doe je niet alleen?"
Aan mij de vraag of ik met Leendert dit avontuur wilde aangaan.
Dit was niet tegen dovenmansoren gezegd. Maar wàt graag!
Zo togen we in het najaar 1999 vol verwachting naar Ploegmakers' proeflokaal in Den Bosch.
Aan een grote ronde tafel met nog 8 proeflustigen schoven we aan.
In 8 lessen maakten we een rondgang door 4 Europese wijnlanden.
1e uur theorie, nuttig en leerzaam maar nog weinig prikkelend op je tong.
2e uur praktijk van het proeven, een ware openbaring.
Wijn eerst in het glas laten walsen, ruiken, nog eens walsen.
Dan een slokje op je tong laten inwerken en dan uitspugen.
Dat laatste was het moeilijkst, zonde van al dat kostelijk vocht.
Bleef de smaak hangen in je gehemelte, dan was het geen sloebertje
maar eerder een wijntje met karakter.
"Wat ruik jij".... zei Leendert tegen mij?
Ïk ruik iets van 'natte hond'.
Leendert: "Dat is ook wat.... ik ruik zowaar 'paardenstal'.
We proesten het uit als twee overrijpe koorknapen.
Bij de nabespreking bleek onze constatering niet zo raar;
die animale geur is kenmerkend bij de Merlot druif.
Gesterkt door deze verbluffende start proefden we uit nog enkele glazen,
afgewisseld met een stukje stokbrood en een slokje water.
De slokjes wijn werden ietwat groter, het uitspugen ervan evenredig minder.
De avonden waren zo voorbij, de terugreis leek telkens korter,
het nagenieten en nabeschouwen in de auto steeds ludieker.
We hebben de cursus goed gemutst en met glans doorlopen.
Het avontuur heeft nog een jaar of twee een vervolg gekregen
bij de voor- en najaarsproeverij bij hotel Prinsen in Vlijmen.
Maar liefst 80 verschillende soorten flessen wijn lachten ons uitdagend toe.
Edith ging mee om zeker te zijn van een veilige terugrit naar Bommel.
En anders was zoon Michiel bereid ons tweeën te vergezellen.
Zij hebben tot op heden de beelden en verhalen nog scherp in het vizier.
Het waren voor mij onvergetelijke en waardevolle momenten,
genietend van een vleugje 'joi de vie'.
Een gedeelde ervaring van hoe het leven
niet in tijd wordt gemeten
maar in adembenemende momenten.
Frans van Amelsvoort
