Dag Laurens,

We zagen elkaar niet zo vaak, maar het voelde wel altijd vertrouwd. In 2013 spraken we elkaar voor het laatst. Oude herinneringen ophalen met oud Cinevideogroep-collega's. We hebbende bijgaande groepsfoto gemaakt en jij gaf met pretoogjes nog wat extra kleur, door je meegenomen CVG-paraplu en NorthSea T-shirt en daarna hebben we uitgebreid bijgekletst in café 'De Jonge Haan'.
Wij hebben samen daarna het oude CVG-pand bezocht in Almere en je vertelde over de bouw aan de Ambachtsmark, de vele voetstappen en avonturen aldaar.
Vervolgens naar jouw huis en je familie in Kraggenburg. Je verhalen, plannen en de gezamenlijke maaltijd met je gezin. Heel erg gezellig. In mijn ogen was je een alleskunner- en doener met humor en een krachtig, altijd vriendelijk integer mens.

En zomaar ineens lees ik dit vreselijke bericht.
Jij, altijd inderdaad die rust zelve..onverstoorbaar..maar ineens vreselijk ruw verstoord door het volslagen onverwachte. Het kan eigenlijk niet. Het past niet bij de man, die ik me herinner als een fijne collega, die ik voor het eerst ontmoette ca. 30 jaar geleden. Veel te jong overleden. Maar ook op jouw leeftijd is leven kennelijk niet altijd vanzelfsprekend.

Ik wens Hilde en de kinderen heel veel sterkte bij dit grote verlies van een dierbaar mens. Bedankt dat je was, wie je was. Het ga je goed en ik ontmoet je hopelijk weer...ergens, als dat kan. Zomaar ineens. We weten het niet.

Misschien tot dan,

Nordwin Alberts