Lieve Laura,
Ik voel me vereerd dat ik namens de leden van atletiekvereniging Hera, en in het bijzonder van jouw loopgroep, kort enkele woorden tot je mag richten. En hoewel ik doorgaans lang van stof ben, zal ik mij houden aan jouw wens om deze toespraak te beperken tot maximaal één A4-tje.
Ik ben gewend je toe te spreken wanneer je deelneemt aan de jaarlijkse triatlon wedstrijd van DTC. Waarbij ik als speaker van dit evenement, vele jaren verslag mocht doen van het wedstrijdverloop, zoveel mogelijk atleten aanmoedigde en hun naam vermelde op het moment dat zij finishten. Waarbij jij bovendien vaak meestreed voor de podiumplaatsen. Maar dat zal vanaf heden niet meer mogelijk zijn omdat jij er fysiek niet meer bent. Dat klinkt onwezenlijk en onvoorstelbaar, toch is dit de werkelijkheid van dit moment.
Wij respecteren jouw besluit, omdat wij de vaste overtuiging hebben dat jij, je man Eric, je naaste familieleden en een ieder die jou in de voorbije jaren heeft bijgestaan, er alles aan hebben gedaan om jou een andere weg in te laten slaan, met een andere uitkomst. Het heeft helaas niet zo mogen zijn!
Toch zal je blijven voortleven in de gedachten van je loopmaatjes van Hera. Afgelopen zondag, tijdens onze wekelijkse looptraining, is er uiteraard veel over jou gesproken. En een kleine bloem-lezing wil ik met je delen.
• Toen ik voor de eerste keer een Run-Bike-Run moest doen, wist ik totaal niet hoe dat in zijn werk ging. Jij had destijds al meerdere Run-Bike-Runs en triatlons gedaan, je nam mij die dag bij de “hand” en dat heb ik als heel prettig ervaren. Je hebt mij zoveel waardevolle tips gegeven daar heb ik nu nog steeds voordeel van.
• Laura, ik wil je graag nog bedanken voor je inzet bij de triatlon van Nieuwe Niedorp, waarbij jij het fietsonderdeel voor je rekening nam. Hoewel je lid van Hera was vanwege het lopen, kon jij als de beste fietsen. Wij hadden dat jaar een voortreffelijk vrouwenteam.
• Laura ik heb diepe bewondering voor je, omdat jij in 2013 onder zeer slechte weersom¬stan-digheden bent gefinisht bij 31e Challenge Almere-Amsterdam hele triatlon, in een mooie tijd van 11 uur en 15 minuten. Ik zal je dat nooit na doen . . .
• Ik heb Laura leren kennen als een sportieve dame, die naast hardlopen ook heel hard kon fietsen. Ik heb nooit kunnen bevroeden dat jij ooit zo met jezelf in de knoop zou komen te zitten. Ik vond je altijd opgewekt en ik zal je blijven herinneren als een sportief en opgewekt loopmaatje.
• Laura ik voel me heel verwant met jou, omdat jij net als ik, lid was van zowel atletiekvereniging Hera als Triathlonclub DTC en dat schept een band. Ook ik was onder de indruk van jouw prestatie op de hele triatlon in 2013, omdat ik aan den lijve heb ondervonden, hoe loodzwaar die afsluitende marathon kan zijn.
Laura, naast deze reacties uit jouw loop- en Whatsapp-groep zijn er ongetwijfeld nog een groot aan¬tal Heranen die deze en soortgelijke woorden tot je zouden willen richten. Alleen heb jij mij de beperking opgelegd dat ik binnen één A-4tje moest blijven en daarom moet ik het hierbij laten, want ik heb de laatste alinea gereserveerd voor een, voor jou, heel speciaal persoon.
En dan weet iedereen die jou kent, dat ik hiermee je man Eric Klepper bedoel. Wij allen hebben een uit¬zon¬derlijke bewondering voor hem, omdat hij jou al die jaren tot steun is geweest, hoe moeilijk en zwaar dat soms ook geweest zal zijn. Eigenlijk verdient hij, net als al die andere anonieme mantel¬zorgers, hiervoor een standbeeld. Dat beeld zal er wel nooit komen, toch hopen wij dat na al die zware jaren, de zon voor hem wat vaker zal schijnen. Laura en Eric, wij houden van jullie!
Namens atletiekvereniging Hera,
Jan Meester
