Als kleine brugpiepers zaten Koen en ik bij elkaar op de middelbare school, ’t Fioretti College in Veghel. Vanaf dat moment ontstond een bijzondere vriendschap en werden we dikke maatjes! Al snel volgden er vele ‘chill momentjes’. Hangen in de pauzes, naar Hemelrijk en op de fiets naar Erp om vervolgens met zijn alle te chillen in het hok van Willem, Thijs of Rick. Al vlug werd er een weekendje naar Renesse geboekt. Lieke en ik mochten ook mee. Met de NTE op pad was een groot avontuur. Ook volgde een zomervakantie in Spanje (L’estartit), waarbij we bij elkaar op de camping stonden. Ik herinner me nog het moment waarop Koen zei dat hij naar een eilandje in de verte ging zwemmen. Dit was een onmogelijke opgave, maar toch ging hij het doen. Toen hij na een paar uur nog niet terug was begonnen Roxanne en ik ons toch wel zorgen te maken. We schakelden de strandwacht in en met lichte paniek waren we op zoek naar een jongen met oranje zwembroek. Maar daar kwam hij opeens het strand opgelopen. “Ja dat zwemmen zag ik toch niet zo zitten. Ik ben dus maar in m’n eentje een burgertent gaan zoeken en heb lekker hamburgers gegeten. Waren echt goeie”. Ooo die Koen toch!
Na de middelbare school volgde nog een zomervakantie. Dit keer Lloret de Mar. Koen had zijn herexamens gehaald en mocht toch mee naar Spanje. Zijn vrienden hadden hun vakantie al geboekt, dus Koen ging met ons mee (Judith, Marielle, Renee en Brendy). Met zijn vijven deelden we een appartement. Koen en ik deelden een kamer. ‘Koning Koen en Koningin Brut’ schreven we op een A4tje en hingen dit op onze deur. Deze vakantie brengt zoveel herinneringen met zich mee dat er nog regelmatig over gesproken wordt. Zo waren we de eerste avond Koen al meteen kwijt. Help, Koen is kwijt! O nee! In die tijd hadden we nog geen mobiele telefoons en konden hem dus niet bereiken. De volgende ochtend om 10:00 kwam hij het appartement binnen gewandeld alsof er niks aan de hand was. Vier hysterische meiden vroegen waar hij geweest was en hij zei: “Relax, niks aan het handje. “Ik was bij DJ Zany en Darkraver op de afterparty”. Wij geloofden zijn verhaal maar half en liepen meteen door naar het strand. Koen besloot ook mee te gaan en zijn roesje op het strand uit te slapen. Terwijl we die kant op liepen zat daar Darkraver op het terras. Ik zie het nog voor me hoe die twee elkaar begroeten, alsof het beste maten waren. “Heee Koen!” “Eeey Darkie”. Wij geloofden onze ogen niet. Dus Koen was vannacht écht met Darkraver op pad? Geweldig! Ook kregen we twee sleutels van het appartement. Een sleutel voor Koen en de andere voor de meiden. Koen stopte de sleutel in zijn sigarettenpakje, maar gooide zijn pakje weg als het leeg was. Dit gebeurde meerdere malen. Van de 500 euro borg hebben we maar 50 euro teruggekregen. En het mooiste van allemaal was dat Koen de laatste 50 euro borg bijgehouden had. Koen wilde wel boodschappen gaan doen van dat geld. Dat kwam goed uit, want we hadden niks te eten of te drinken en we moesten nog een halve dag op de bus wachten. Vervolgens komt Koen terug zonder eten of drinken. Meneer had van ons laatste geld een geweertje gekocht met gele balletjes. Wat waren we boos! Maar wat hebben we hier achteraf(!) om kunnen lachen.
Na al die chill-avondjes volgden al snel stapavondjes. Wekelijks gingen we naar Axis, Time-out, Lunenburg of de Morgenzon. Zo waren we met een touringcar onderweg naar huis en belde Koen de shoarmatent in Erp om te vragen of hij nog een uurtje langer open kon blijven. “We komen namelijk nog met zo’n 20 man shoarma eten”. De zaak bleef speciaal op het verzoek van Koen langer open. Eenmaal in Erp vroeg Koen aan de buschauffeur om te stoppen voor de shoarmatent en liep vervolgens alleen naar binnen. Wat een held! Ook het bouwen en vooral het feesten op de carnavalswagen zijn momenten om nooit te vergeten. Tijdens de eerste optocht kwam er een tak in mijn gezicht. Het bloedde en er was uiteraard geen E.H.B.O doos aanwezig. Koen regelde een tampon, zodat ik die tegen mijn wond kon houden. Toen mensen vroegen of ik bloed op mijn kleding had, probeerde hij me gerust te stellen en zei hij tegen ze: “Nee dat is jam. Brut had vanmorgen boterhammen met jam gegeten”. Huilend zei ik terug dat ik helemaal nooit jam eet.
Ook herinner ik me de wintersport in Slovenië. Het eten vonden we niet lekker, dus we verlieten stiekem de eetzaal om op zoek te gaan naar een pizzeria. Dit werd ons niet in dank afgenomen en we moesten op het matje komen. Dit soort impulsieve en rebelse ideeën kwamen vaak van Koen. Iets doen wat eigenlijk niet mocht, maar er wel mee wegkomen. Hij had een bepaalde gunfactor en met zijn geniepige lachje konden mensen hem snel vergeven. Zo herinner ik me ook nog een avond dat we zijn gaan zwemmen bij het openluchtzwembad, alleen dan na sluitingstijd. Zijn ideeën waren nooit te gek en zo beleefden we de mooiste avonturen.
Na de chill- en stapavondjes volgden vele festivals. Waar was Koen niet te zien?! Regelmatig kwamen we elkaar nog tegen. Koen had altijd een lach op zijn gezicht. We maakten altijd een praatje als we elkaar tegenkwamen op een feestje. Het was altijd gezellig om elkaar te zien. Ook was hij het afgelopen jaar nog een paar keer in Heeswijk-Dinther, waar we hebben gelachen om zijn droge grappen.
Als ik aan Koen denk dan denk ik aan; droge humor, veel grappen maken, lekker direct en helemaal zichzelf. Een echte levensgenieter, altijd vrolijk en wat een goei jong. Een hart van goud en altijd dat ondeugende lachje. Zo’n lachje van; ik voer iets in mijn schild, maar zeg lekker niet wat. Lieve Koen, wat ga ik jou missen! En dat lachje, dat ga ik misschien nog wel het meest missen!
Maatje, bedankt dat je zo'n grote, en vooral leuke rol hebt gespeeld in deze onbezonnen jaren. Zoveel mooie herinneringen.
Deze koester ik voor altijd!
Wat ben ik trots dat ik Koen gekend heb.
Lieve familie en vrienden, ik wens jullie heel veel sterkte met dit grote verlies.
Mijn gedachte zijn bij jullie.
Liefs van Brendy van Alebeek,
(maar Koen noemde mij: Bruttie, Brut Burger en Ome Bree)
