Herinneren is een vorm van ontmoeten…

2014...wat zong Kinga toen een mooi lied...wat gaf de cd van Sela die uitkwam een troost en houvast. Zelf was Kinga al ziek en toch kwam ze naar Giessenburg om te zingen met Karin (mijn schoonzusje). Wat eerst 1 liedje zou worden, werd een afscheidsdienst met de levenden. Wat was het bijzonder en wat waren we Kinga dankbaar dat ze dit heeft gedaan. Samen met onze familie gezongen en God groot gemaakt. Door ziekte heen. Karin hield zich vast aan het lied 'Ik zal er zijn' en zong dit samen met Kinga. Andrea mijn zusje zong het mee in haar hart en hield zich daar uiteindelijk in haar laatste dagen ook aan vast. Beiden hebben het leven op aarde los moeten laten, maar we mogen weten dat ze leven, want de toekomst is zeker... Steeds als de regenboog schijnt, putten we hier kracht uit.
Nu is de tijd gekomen dat Kinga zelf het leven heeft moeten loslaten op aarde, maar wat heeft ze een prachtige tekst uitgekozen, nog een laatste getuigenis. "De stad bruist, de mensen zingen. Een feest als nooit tevoren. Dan klinkt mijn naam, mijn nieuwe naam. Ik ben opnieuw geboren".
Ik ben dankbaar dat Kinga haar talent heeft gebruikt, dat ze die met ons allen heeft gedeeld en dat ze nu verder mag zingen in de Hemel, met allen die haar zijn voorgegaan.
Ik wil jullie als familie condoleren, sterkte wensen, zeker ook wanneer alles stil wordt...heel veel sterkte, ook voor jullie prachtige kinderen.