Mijn lieve engeltje,
Ik mis je zo ontzettend erg,dat ik momenteel veel liever in een hoekje zou kruipen en wachten tot het over gaat. Maar het zal nooit over gaan. Je komt nooit meer terug, en dat kan ik nog steeds niet aanvaarden.
Ik probeer dan aan jouw lachende gezicht te denken.Jij zag ook overal het positieve in, en probeerde dat ook aan anderen duidelijk te maken.Zelf was jouw korte leven ook niet altijd rozengeur en maneschijn,maar toch zag je altijd de zon achter de wolken schijnen.Ik doe mijn best om het te zien zoals jij het zag,maar dat is wel heel erg moeilijk in dit geval.
Je weet dat ik zo blij was dat ik eindelijk een dochter had, toen jij geboren werd.En je was niet alleen mijn dochter,maar ook mijn vriendin.En alle dromen die ik voor je had, en die we samen hadden, dat is in één klap weggeveegd. Het leven ziet er zo helemaal anders uit nu.En momenteel kan ik nog geen nieuwe dromen dromen,omdat jij daar niet meer in voorkomt, en ik dat zo moeilijk vind.
De enige droom die ik nu heb is dat ik je ooit terug zie,in een andere wereld, waar het goed is, en waar jij nu bent...
Ik hou van je meisje, en ik beloof je dat ik door mijn tranen heen zal proberen om weer wat mooie dromen te creëren,samen met papa en jouw broers,want ik weet dat je dat zo zou willen.
Het heeft alleen veel tijd nodig...
Dikke knuffel,en ik draag je in mijn hart,mijn lieve meid,voor altijd...