Ha Lieve, bedankt dat je weer bij Hans* was en weer wat hebt geschreven, ik weet dat sommige mensen het niet kwaad bedoelen maar ik kan er wel verdrietig om worden, begrijp je? Als je iemand tegen komt, van je eigen familie notabene en die vraagt niet eens hoe het nou gaat maar alleen maar zegt, o, ze lacht weer, ze is er overheen, en dat het dan pas twee maanden geleden is, word je vanzelf verdrietig, zo gaat het vaker en is maar een klein voorbeeld,of een buurvrouw komt binnen en die zegt, wat hebt jij nou helemaal meegemaakt? ik lig in scheiding en dat is veeel erger jij bent alleen maar je zoon kwijt en twee kleinkinderen, nou, ik kan je vertellen dan word je zo moedeloos, je kan op zo'n moment ook niets meer zeggen hoor, vorige week was er ook weer zoiets en heb ik dit gedichtje gemaakt in de hoop dat veel mensen, dieniet begrijpen wat het is om iemand, wie dan ook, waar ze van houden te missen en dat die dan veel verdriet hebben..... de tijd van toen...
Verdriet slijt,,,
Gemis blijft,,,
Ik merk er niets van,,,
Hoe kan iemand dat zeggen dan????
Het gemis is er en ook het verdriet....
Het wordt erger en minderd maar niet...
Sorry mensen, ik kan er niets aan doen,,
ik blijf mijn liefies missen,,,
en denken aan die tijd van toen......
Heel veel sterkte liefs en kracht van Bep, moeder van Hans* Oma van Savannah* en Jelle* de Vries
Ha lieve Kim, ik steek weer zoals altijd een paar kaarsjes bij je aan, je ouders zijn weer thuis maar ik bkijf het toch maar even doen, misschien dat het je ouders een beetje kracht geeft in de moeilijke periodes, de ene dag gaat beter als de andere maar het blijft moeilijk om jullie te missen meis, dikke knuffel van bep.