Lieve meisje van me, ik mis je zo ontzettend erg!!! Wie had ooit gedacht dat ik jou zo snel zou moeten afstaan!!! Mijn dochter, waar ik, nu alweer bijna 18 jaar geleden, zó ontzettend blij mee was, waar ik zo naar had verlangd. Een dochter die een vriendin zou zijn, waar ik samen mee zou gaan winkelen, koffie drinken, gezellig kletsen en geheimpjes delen, die periode was nog maar net begonnen. Natuurlijk was ik met jouw broers ook heel erg blij, en hou ik ook heel erg veel van hen, maar een dochter is toch anders. Ook had ik heel veel toekomstdromen voor jou, en voor mij.Je was vast van plan iets van je leven te maken, en ik twijfel er niet aan dat dat ook zo zou zijn gebeurd. En ooit zou ik misschien mogen meemaken dat jij een vriend had, zou trouwen of samenwonen, en dan zwanger zou worden en een baby krijgen. Dat had ik zo graag allemaal willen meemaken. Maar al die dromen van jou en mij zijn toen in één klap weggeveegd. Door een onoplettend moment van een chauffeur, ik kan er nog steeds woest om worden, ook al heeft die dat niet opzettelijk gedaan. En wie had ooit gedacht dat jouw heenhaan zo'n immense gevolgen zou hebben. Ons hele leven is veranderd, voor ons allemaal. Er wordt gezegd dat alles is voorbestemd, dat je levensweg al van tevoren is uitgestippeld, dat alles wat gebeurt ergens zin heeft, maar is dat zo??? Ik hoop dat ik daar ooit achterkom, wat de zin van dit alles is, waarom alles zo is gelopen... Ik weet niet hoe het in de toekomst verder zal gaan, en of de beslissingen die ik heb genomen de juiste zijn. Kon jij me maar helpen, een seintje geven, me zeggen wat ik moet doen...maar ik zal het zelf moeten doen. Toch weet ik, geloof ik dat je ergens bent en alles kan zien en horen...en ik weet ook dat wij ooit weer samen zijn...lieve schat, ik hou ontzettend veel van jou, ik mis je heel erg veel...kusjes en knuffels.
