Hoi Kimmie*, Ik bezoek de site wel bijna elke dag, maar je rustplekje niet. Toch is dat heel anders, op een site of nu op je eigen plekje. Was jou eigen plekje nog maar gewoon bij je ouders, Kim*. Jou stekkie.. Maar het mocht helaas niet zo zijn. Vanavond ga ik wel naar jou plekje toe om je te bezoeken en toch het gevoel te hebben om even dicht bij je te zijn. Dan plaats ik vandaag het gedichtje die ik samen gemaakt heb met m'n vriendin, Dannitza. Zij mist je ook hoor, Kim! Ik ben er ook al een hele tijd niet meer geweest bij je eigen plekje, maar op een gegeven moment moet er daar een keer de kracht voor zijn om naar je toe te gaan, dus dat is vanavond voor mij. We doen alles al zeker meer dan 3 jaar zonder jou, ongelofelijk! Ik voel het nog als de dag van vandaag. Mijn zusje zei het vandaag ook: ik weet nog exact wat ik deedt toen ik het te horen kreeg. En ik ook Kim, ik werkte waar jij ook werkte, daar kreeg ik het te horen. Alles en bij iedereen stond alles op een gegeven moment stil. Niet beseffend dat het echt waar was. Dat Kimmie uit ons midden in weggenomen, voor iedereen! Nu kunnen we nog enkel wat bloemetjes en gedichtjes bij je plekje leggen. Er liggen zoveel spulletjes, Kim, zoals op de plek van het ongeluk als op je rustplekje. Daar zal altijd wel van alles liggen, dat geloof ik zeker. Ik ga vandaag dus het gedichtje neerzetten in het fotolijstje, maar ik wil iets blijvends. Ik heb gisteren te horen gekregen dat er een winkel opent in de buurt met spulletjes die buiten kunnen blijven staan en niet wegrotten. Ik zal daar eens voor je gaan kijken, Kim*. Iets wat er voor altijd kan blijven staan. Maar daarvoor wil ik nog het 1 en ander weten van iemand. Hou wel een oogje in het zeil vanaf daar he, meid. Je mama zal het zeker nodig hebben nu we bijna op de datum komen van je verjaardag. dan was je 20 geworden. ongelofelijk. wat had iedereen jou graag willen zien, zeg! 20.. je mama zou trots op je zijn geweest, en nog hoor, meid! Je wordt nooit vergeten! m