Lieve Joyce, ik heb je jaren geleden gevonden omdat we verwant zijn via mijn oma"s kant. Vanaf het moment dat we kontakt hadden, was er een klik en onstond er een waardevolle band. We konden uren kletsen, deelden onze verhalen...en lief en leed. Je miste je lieve man Gerry, maar knokte dapper door. Er kwamen weer lichtpuntjes o.a. door dansavonden of middagen met een vriendengroepje. Zelf kon ik niet meer mee door mijn gezondheid. Ik gunde je dit van harte. Je had je ups en downs, maar velen mochten dat niet zien. Die bewaarde je voor een enkeling. Je was vrolijk, liefdevol, zorgzaam en sterk. Het slechte nieuws van je dierbare cucu kwam als een mokerslag. Je deed je best om daar mee om te gaan en er te zijn. Helaas kwam óók voor jou het slechte nieuws over je gezondheid. Gelukkig kon je er over praten en ik mocht jouw klankbord zijn. Het was me een eer, lieve schat. Je ging dapper de strijd en behandelingen aan. Kort geleden dat ik je weer belde, vertelde ik je dat Judith mijn nicht in haar slaap was overleden. Je schrok, óók met haar klikte het goed. Even was het stil, toen zei je "Schat ik volg haar binnenkort, ik wil geen verdere behandeling. Het is goed zo, je had er vrede mee". Je maakt nu je reis naar huis terug, daar waar Gerry - je lief - op je wacht. Geen pijn en ongemak meer, geen verdriet. Ik ga je enorm missen meis, je integere vriendschao was diep en volwaardig.
Rust zacht sis .
Chantal dank je dat je er was voor mama. Wens je sterkte en kracht toe om het verlies te verwerken. Ook mijn medeleven voor de verdere familieleden en in het bijzonder voor Lotte.
