Lieve Lieve Joyce,

Iets langer dan een jaar geleden, werd ik opgebeld door mijn ouders. Johan had gebeld, het was foute boel, met jou. Mijn ouders zijn toen naar jullie toegegaan. Sammy en ik kwamen iets later. We hadden elkaar een tijdje niet gezien en ik was best wel nerveus, om je na zo een slecht bericht weer te zien. Je deed de deur open en zei: Wat lief dat jullie er zijn. We gaven elkaar een knuffel en gingen daarna met de familie aan tafel zitten. Hoe vreselijk het nieuws ook was en ondanks dat we elkaar een tijdje niet gezien hadden, was er bij ons een gevoel van familie en warmte.

Je vertelde dat het er niet goed uit zag, we huilde met elkaar, maar ook was er meteen weer ruimte om te lachen met elkaar en om herinneringen op te halen. Voor mij en ook voor Sammy voelde het of we Dylan,Sidney en Ginger gister nog gezien hadden. We zijn nu allemaal volwassen, maar je merkte hier totaal geen verschil in.

Afgelopen week, zat ik met jouw jongens door het fotoboek te bladeren. Foto's kwamen voorbij van jou en mijn vader, dat jullie nog jonger waren als wij nu. Hoe knap ben je altijd geweest en hoe bizar veel lijkt Ginger op je. Foto's van het hele "zooitje" op de camping. Foto's van Kerstmis met zijn alle. Foto's van een "normale" dag, waar Dyl, Sid, Sammy en ik op de grond liggen te lachen en jullie dr om heen. Dylan, Sidney en ik, zeiden tegen elkaar, toen we die foto's zagen, dat je nu pas goed beseft, dat altijd alles in het teken van ons (de kinderen) stond.

Ik herinner me nog goed, de vakanties op de camping. S'avonds naar zwijnen zoeken, BBQ in de regen onder een paraplu, naar een pretpark waar Sammy en Sidney alleen maar aan het huilen waren en mijn vader tegen iedereen na 2 uurtjes riep: Jongens, WE GAAN!

Ik weet zelfs nog goed, het kleine flatje waar jullie woonde en waar Dylan nog een baby was. Ik kwam toen verkleed, als Vlugge Jaapie en zei dat ik jou kwam "ontvoeren". Wat heb je (jullie) toen gelachen.

1 foto in het boek, waar wij (alle kinderen) allemaal opstaan, in het blauw gekleed, half huilend van het lachen, geeft toch wel heel mooi aan wat we altijd vreselijk gelachen hebben met elkaar.

Sammy en ik zijn heel erg blij, dat we nog bij je zijn geweest, 2 weken terug. En wat ben ik dankbaar dat je ook Bobby en Rhode nog hebt kunnen zien. Je zei toen nog ondanks dat je was gestopt met het medicijn, dat je nog zeker wel even door zou gaan. Helaas mocht dat niet zo zijn. 2 dagen later ben ik gelukkig weer bij je geweesten heb ik je kunnen bedanken voor alles.

Lieve Joyce, het leven is vreselijk oneerlijk. Wat jij voor strijd heb moeten strijden is niet te bevatten. Jou op het laatst zo moeten zien, terwijl je ook nog grapjes aan maken was, doet ons heel veel pijn en verdriet.

Sammy en ik willen je nogmaals bedanken voor alle mooie en fijne herinneringen.

Tegen Sidney heb ik het al gezegd en namens Sammy zeg ik het nu ook nog tegen jou en dat is, dat we er voor Dylan, Sidney, Ginger en Johan altijd zullen zijn en dat we mooie nieuwe herinneringen zullen gaan maken.

Rust zacht, we houden van je.

Sammy en Lor

Lieve Joyce,
Het dringt nog maar moeilijk tot me door dat ik je niet meer even kan appen, bellen of even bij je langs kan komen om samen aan jouw eettafel het zoveelste kopje thee te drinken..
Het begin van onze vriendschap: Het schoolreisje van onze jongens: Sidney en Ian, in de kleuterklas van juf Marjan, naar kinderpretpark De Goudvis in St.Maartenszee waar we samen een groepje kids hadden, waaronder die van onszelf en een heel leuke dag hebben doorgebracht. Het klikte tussen ons.
Daarna zoveel jaren lief en leed met elkaar gedeeld. Vooral tijdens de sportieve wandelingen die we maakten een paar keer per week, 's morgens vroeg, van jouw huis het Twiske in. We konden elkaar alles vertellen en dat was fijn!
Ik ben zo trots op jou; hoe je met alle tegenslag omging en vooral hoe je dit laatste jaar hebt geknokt om zolang mogelijk bij jouw geliefden te blijven.
Ik ga je zo verschrikkelijk missen, lieve vriendin.
XX Nicole Brouwer

Lieve Joyce rust zacht. Mooie badminton jaren gehad en na jaren elkaar weer tegengekomen. Ik ben blij dat ik nog paar keer bij jou mocht zijn tijdens je ziekte. Daarom deze foto zal altijd speciaal blijven❤ Johan en kinderen heel veel sterkte

Eigenlijk heel toevallig waren we afgelopen mei tegelijk op het mooie Terschelling! Daar hebben we gezien hoe je intens genoten hebt van het samen zijn met je prachtige gezin. We hebben fijne gesprekken gehad, gelachen, molky gespeeld. Je hebt op de elektrische fiets heel het eiland gezien en je straalde als je vertelde hoe blij je was dat je dit nog met je gezin kon doen. Mooi om daar getuige van geweest te zijn ! Al wisten we altijd al dat jullie een mooi liefdevol stel zijn met elkaar! Dylan heeft een prachtige vriendschap met Daan, Jenna en Caroline! Ze zullen er voor hem zijn ! Lieve Joyce we gaan je missen dikke kus! Anneke en Jeroen van Dijk

Lieve Joyce,

Wij herinneren ons vooral de mooie tijd van de voetbalkampen met onze jongens en de gezellige puzzelritten.
Bedankt voor je vriendschap en rust zacht.

Johan, Dylan, Sydney & Ginger heel veel sterkte met dit enorme verlies.

Nees, Lilian, Jesse & Duco