Irma,een tijdje geleden heb je me deze site laten zien. Wist niet meer hoe hij heette, net op de avond voordat ons mam 60 jaar zou zijn geworden heb je het voor mij nog maar eens op een blaadje geschreven. Bedank zus. Zat laatst al met bewondering bij jullie te kijken naar deze voor ons mam aangelegde electronische gedenkteken/dagboek. Nu kan ik vanuit thuis ook ons mam eens bezoeken en een kaarsje opsteken.
Hoi Mam, je weet het ben net zoals jij niet zo`n prater. Kan hierdoor niet mijn emoties kwijt zoals ik zou willen. Ik weet dat als je hier was je voor mij het luisterende oor zou zijn. Nu ja nu is alles anders zoveel gemis, je bent bijna bang om van iemand te houden. Alleen zoals jij altijd tegen me zei, die tijd die je samen hebt gehad die nemen ze je niet meer af, herinneringen blijven voor altijd bestaan. Hieruit Mam put ik ook de nodige kracht, alleen is het in mijn ogen nog te weinig, ik zou zo graag..... Ja, ik zou zo graag.... even met je een kopje koffie drinken voordat ik naar mijn werk ga. Met trots kunnen laten zien hoe het met de 3 kleine meiden gaat. Babbelen over vanalles en niks,samen je 60ste verjaardag morgen vieren. Je nieuwjaar gaan wensen, genieten van je lekkere kookkunsten. Genieten dat Jij en Pap samen er voor ons zijn, jullie samen zien zitten bij de kerstboom en kadootjes zien uitdelen aan de kleinkinderen. Maar wat heb ik nu, herinneringen wel heel dierbare herinneringen. Iets wat nooit verloren zal gaan, iets waar ik mijn kracht uit put. En ons Pap probeert het op zijn manier in te vullen, en dat gaat hem nog niet zo slecht af Mam. Natuurlijk hebben we het er nog allemaal moeilijk mee, maar proberen we net zoals jij met het verlies van jou dochter ,ons zusje, en het verlies van jou ouders, onze opa en oma, de draad weer op te pakken voor onszelf en onze kinderen. Onze kinderen die ooit voor hetzelfde feit komen te staan. En dan, dan hoop ik dat ik hun ook de moed kan geven om hun kracht te vinden in de mooie herinneringen. En ooit M