Wat een tragiek en verdriet.
Wij wensen jullie nu, maar zeker de tijd waar anderen vergeten, veel sterkte toe om het verlies van Jos te kunnen dragen. Om vervolgens met een glimlach zijn leven in herinnering vast te mogen houden.
Toon en Marianne Creemers-Claessens

Wat is het nog onwerkelijk.
Een maand geleden tourden we met de familie Lucassen(marcel en Malou, Math en Annie, Frank, Remco(ik), Martha en Jos nog door de eifel. Een mooi eerste lucassen motorweekend waarvan er nog velen zouden volgen.

Ik herinner mij jou(Jos) als een goede oom.
Vroeger zijn we veel met de motor op vakantie geweest. Mooie herinneringen heb ik hier aan.

Daarnaast heb ik lange tijd bij het tankstation gewerkt. Ik weet nog dat jij kwam sluiten in de begin jaren dat ik er werkte. Je kwam van tegenover aan lopen. Op je gemakje! Je zetten alle spullen binnen, op je gemakje, toen de kranten naar binnen moeste pakte je nog even de krant, en wierp je nog een blik op het nieuws. Ook op je gemakje! Jij maakte je niet druk. Zo ken ik je ook.
Daarnaast bedankte je mij altijd na het werken. Terwijl ik dacht, toen nog puber... ik kom toch werken voor mijn geld(waarom bedankt?)
Laterna besefte ik mij dat je waardering gaf aan je personeel.
Dit besef... is een levensles geworden voor mij want ik pas het nu nog dagelijks toe op mijn werk en als ik de kinderen ophaal bij de opvang.

Bedankt Jos!!
Wat een fijne oom was je!

Remco en Marloes

Beste Martha en familie,
Met ongeloof ontving ik zojuist het bericht dat Jos is overleden en condoleer jou via deze weg.
Hoewel Lex en ik sinds 2016 geen lid meer waren van de GWCH (Lex is in 2018 overleden), herinner ik mij Jos als een rustige, serieuze en vooral aardige man, als wij elkaar troffen op evenementen of vergaderingen.
Ik wens jou en familie veel kracht en liefde toe bij het verwerken van het overlijden van Jos.
Met vriendelijke groet,
Joke van Haarlem-Koch
Jan Provostlaan 59
3723 RC Bilthoven

Tijdens jou zitting als penningmeester van de G.W.C.H. heb ik veel met jou te maken gehad, omdat ik in die tijd vele jaren als clubfotograaf actief was.
Ook tijden ons 1e Nationaal weekend in Gemert hebben we veel bij elkaar gezeten.
De laatste jaren hebben we gezellige momenten meegemaakt tijden het Mannenweekend.
Je bent er niet meer en ik zal jou blijven herinneren als die rustige persoon die altijd voor je klaar stond.
We gaan je missen Jos.
Untill we meet again.

Uzze Jos,

De rust zelf, waakzaam over zijn vrienden, altijd klaar staan voor anderen.
Jos zorgde ervoor dat de vriendengroep bij mekaar bleef, ook al reden wij al bijna 5 jaar geen motor meer, Jos nam altijd wel contact op. Als je herrie had met Jos, lag dat niet aan Jos maar aan jezelf.
Op internationale treffens, waar wij met de bende de gekste dingen uithaalden en waar menig biertje werd gedronken, was het Jos die rustig aan een tafeltje stond en alles deed observeren. Ging je te ver, dan zag je aan de blik van Jos al genoeg. Hadden wij plezier, dan had Jos ook plezier. Die paar uurtjes slapen in een heel weekend, het hakte erin, we werden ouder en hadden daardoor langer nodig om weer fris en fruitig te zijn.
Pogingen om Jos op de dansvloer te krijgen lukten niet, Jos lachte naar je en in zijn blik zag je zijn gedachten: echt niet! ik ga echt niet dansen! Geef Jos zijn koffie, drankje en zijn vriendengroep en Jos genoot!
Toeren met een groep, dat was geweldig, maar volgens Martha moest je wel "beus kieke" (stoer kijken) en dat was moeilijk als je zo genoot.

Was er een bijzondere verjaardag en mocht het zuiden van Limburg komen, zorgde Jos en Martha voor de slaapplekken. Bij hun kon alles, met ons allen op de slaapzolder, van slapen kwam er niet veel van. Dan vroeg in de ochtend als Martha moest werken, zorgde Jos voor het eitje. Werkelijk alles werd uit de kasten gehaald om het ons naar de zin te maken. Het klinkt zo gewoontjes, maar het was bijzonder.

Het volgende heeft niets met motorrijden te maken: Martha vroeg ooit heel lang geleden, wil je op mijn dochter letten, die gaat voor de eerste keer naar een muziek festival en ik (Edith) ging er ook ieder jaar heen. Natuurlijk nam ik die taak op me, ik stuurde 1 berichtje naar de dochter: Heeee, als er iets is, ik lig op camping 3 ergens in het midden, tussen 40.000 anderen. Gelachen hebben wij erom, natuurlijk ging het goed en natuurlijk maakten Jos en Martha zich zorgen, maar dat was niet nodig. Jullie dochters zijn keurig opgevoed, good job!

Maar nu, nu Jos ga jij boven toertjes maken met je vrienden Max, Walter, Peter en onze Maartje. Wij hebben wel nog 1 verzoekje: laat Maartje als 2e rijden, zo kan ze makkelijker bijhouden.
Jos, je hebt het goed gedaan, je hebt een hechte vriendengroep gemaakt, maar het was nog lang niet jouw tijd om te gaan. Boosheid en verdriet, het hoort bij mekaar.
Jos, hoije, tot ooit.

Uzze Jos en natuurlijk Martha, bedankt voor jullie gastvrijheid, jullie heerlijk karakter, voor de menige uurtjes samen met motorvrienden.

Gecondoleerd
Bert en Edith Smeets