Uzze Jos,
De rust zelf, waakzaam over zijn vrienden, altijd klaar staan voor anderen.
Jos zorgde ervoor dat de vriendengroep bij mekaar bleef, ook al reden wij al bijna 5 jaar geen motor meer, Jos nam altijd wel contact op. Als je herrie had met Jos, lag dat niet aan Jos maar aan jezelf.
Op internationale treffens, waar wij met de bende de gekste dingen uithaalden en waar menig biertje werd gedronken, was het Jos die rustig aan een tafeltje stond en alles deed observeren. Ging je te ver, dan zag je aan de blik van Jos al genoeg. Hadden wij plezier, dan had Jos ook plezier. Die paar uurtjes slapen in een heel weekend, het hakte erin, we werden ouder en hadden daardoor langer nodig om weer fris en fruitig te zijn.
Pogingen om Jos op de dansvloer te krijgen lukten niet, Jos lachte naar je en in zijn blik zag je zijn gedachten: echt niet! ik ga echt niet dansen! Geef Jos zijn koffie, drankje en zijn vriendengroep en Jos genoot!
Toeren met een groep, dat was geweldig, maar volgens Martha moest je wel "beus kieke" (stoer kijken) en dat was moeilijk als je zo genoot.
Was er een bijzondere verjaardag en mocht het zuiden van Limburg komen, zorgde Jos en Martha voor de slaapplekken. Bij hun kon alles, met ons allen op de slaapzolder, van slapen kwam er niet veel van. Dan vroeg in de ochtend als Martha moest werken, zorgde Jos voor het eitje. Werkelijk alles werd uit de kasten gehaald om het ons naar de zin te maken. Het klinkt zo gewoontjes, maar het was bijzonder.
Het volgende heeft niets met motorrijden te maken: Martha vroeg ooit heel lang geleden, wil je op mijn dochter letten, die gaat voor de eerste keer naar een muziek festival en ik (Edith) ging er ook ieder jaar heen. Natuurlijk nam ik die taak op me, ik stuurde 1 berichtje naar de dochter: Heeee, als er iets is, ik lig op camping 3 ergens in het midden, tussen 40.000 anderen. Gelachen hebben wij erom, natuurlijk ging het goed en natuurlijk maakten Jos en Martha zich zorgen, maar dat was niet nodig. Jullie dochters zijn keurig opgevoed, good job!
Maar nu, nu Jos ga jij boven toertjes maken met je vrienden Max, Walter, Peter en onze Maartje. Wij hebben wel nog 1 verzoekje: laat Maartje als 2e rijden, zo kan ze makkelijker bijhouden.
Jos, je hebt het goed gedaan, je hebt een hechte vriendengroep gemaakt, maar het was nog lang niet jouw tijd om te gaan. Boosheid en verdriet, het hoort bij mekaar.
Jos, hoije, tot ooit.
Uzze Jos en natuurlijk Martha, bedankt voor jullie gastvrijheid, jullie heerlijk karakter, voor de menige uurtjes samen met motorvrienden.
Gecondoleerd
Bert en Edith Smeets