Als je een vriendschap moet uitleggen dan zijn de woorden bij die uitleg kaders waarlangs je over die vriendschap nooit nagedacht hebt. Vriendschap is een gevoel. Een diep gevoel van rust en onderling vertrouwen. Een gevoel waarbij niet de duur of de frequentie van elkaar zien er toe doet maar de inhoud van het contact en het samen stil kunnen zijn. Vriendschap is elkaar helemaal accepteren en die ander meenemen in je hart. In vriendschap telt geen goed of fout. In vriendschap telt begrip, liefde en een luisterend oor. Joost en ik waren zulke vrienden. We waren er gewoon altijd voor elkaar.
Zo denk ik terug aan alle keren dat ik met Joost de vriendschap vierde. We hielden van elkaar in juist het feit dat hij en ik zo anders waren en toch ook hetzelfde. We leunden op elkaar in het weten dat die ander oog en oor voor je heeft en verder kijkt dat de uiterlijke verschillen. We hadden dezelfde jolige humor, dezelfde lol in het ontdekken van nieuwe dingen, het samen sporten/surfen en het drinken van koffie met een echt goed gesprek. We maakten plannen voor wat we nog wilden ondernemen. Ik zag er zo naar uit om hem een keer mee naar Friesland te nemen. En altijd was er als we elkaar weer zagen die lange, warme knuffel en die geborgenheid
Joost kon me als ie kwam altijd het gevoel geven dat ie even mijn planeet op stapte en bij mij (en mijn gezin) op ontdekkingsreis ging. Zijn leven was zo anders dan dat van mij maar daardoor genoot hij zo van mijn gezin, de dynamiek, ons huis, de tuin en onze verhalen. Als ie dan weer wegfietste (op zijn eentrapperige fiets) had ik altijd het idee dat hij met zijn spaceship weer naar zijn eigen planeet vertrok. Zijn leven waarin ie eindeloos zijn eigen plan kon trekken. Waarin alles anders was en vooral het tempo vaak vele malen jaloersmakend lager lag.
De werkplaats die hij sinds een poosje met John had was ook zijn planeet. Ik kwam daar juist de laatste corona-weken vaak. We rommelden met hout, genoten enorm van het daar samen aan de slag zijn en spraken over de dingen van het leven. T was een pittige tijd voor ons allebei.
Zo ontspannen Joost in het leven kon staan, er waren natuurlijk ook zorgen. Gelukkig maar denk ik nu want hoe perfect kan een mens zijn? Hij kon vluchten in fijne dingen doen met vrienden maar daarna weer op de aarde gesmakt worden omdat we allemaal soms ook zorgen in de kop hebben.
Joost is in vrede op een plaats waarvandaan ie altijd, in alles wat mooi en schoonheid is, bij ons is.
Ik heb zoveel van hem geleerd. Zijn eenvoud was ongekend en inspirerend. Zijn verdraagzaamheid en oprechte warmte voor anderen altijddurend. Op zijn spontaan en ongecompliceerd genieten was ik altijd jaloers. Hij was een held voor mijn kinderen en voor mij. Niet omdat hij de held speelde maar omdat hij was wie hij was. Nooit zal ik vergeten wat hij me leerde.
Ik ga hem enorm missen. Ik ga momenten krijgen waarop ik hem mis omdat dat de momenten zullen zijn waarop ik alleen met hem kon/wilde zijn. Zijn afwezigheid wordt nooit meer gevuld maar ik draag hem in me mee.
Ik ben enorm dankbaar dat ik heb kunnen zijn wie ik voor hem was. Dankbaar dat juist de laatste weken er zoveel vriendschap gevierd werd en het afscheid bij mij en Gezond aan Zee mocht plaats vinden.
Uiteindelijk komt alles goed. Alles is goed voor Joost nu. Dat is een troost.
Lieve Joost, voor altijd hou ik van je en draag ik je met me mee. Dag lieve Joost ♡