Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Hoi Jolin,

Deze kaart heb je een paar jaar geleden voor mijn verjaardag beschilderd. Hij heeft al die jaren op mijn kamer gestaan. Nu is het ook een herinnering naar alle mooie momenten die wij samen hebben beleefd.

Deze foto's maakte ik december 2019. Het zijn op zich geen bijzondere foto's maar ik wilde de 'kids' heel graag alle vier op de foto. Ze zijn voor mij speciaal omdat Jolin die avond gewoon lekker in een oude trui en broek bij ons was. Haar haar opgestoken, waar ze verder ook niets mee had gedaan. Het staat voor mij symbool voor het feit dat ze zich bij ons thuis voelde. Jolin die gewoon lekker zichzelf is bij ons. Heel fijn!

Beste Yvonne, Joost en Yuna,

Barbara, Doeschka, Pepijn en ik hebben nog steeds geen woorden voor deze vreselijke gebeurtenis. Het is onbegrijpelijk dat dit zo'n jong iemand kan overkomen. In ieder geval willen we bij deze een aantal leuke foto's delen van mooie momenten die we met Jolin, tijdens Vuurvlieg en daarbuiten, hebben meegemaakt. We zullen deze momenten enorm gaan missen en blijven koesteren. Onze gedachten gaan naar jullie uit en we wensen jullie alle sterkte in deze vreselijke periode.

Barbara Bakker, Doeschka van Ginkel, Pepijn Betjes en Yvo Bergamin

Het mooiste van herinneringen is dat niemand ze van je af kan pakken.
Ze blijven voor altijd in je gedachten en in je hart.

Altijd als ik weer een operatie had gehad aan de tumor in mijn middelvinger, vond Jolin het heel interessant om post-operatieve zorg te geven. Ze ergerde zich wild aan hoe traag ik het verband eraf haalde, maar ze was heel goed in het daarna opnieuw verbinden.
De dag van de amputatie, in december 2019, maakte ze zich meer zorgen om me dan ik zelf. Medische dingen zijn leuk, maar het is toch net iets anders als het om een dierbare gaat.
Toen ook die operatie erop zat, moest Jolin het resultaat uiteraard als eerste zien. Deze foto is van het moment dat we beseften dat ook zonder vingertopje mijn middelvinger nog steeds langer was dan Jolin's hele vinger. Daar hebben we nog vaak over kunnen lachen.