Herinneren is een vorm van ontmoeten…

“ My courage always rises at every attempt to intimidate me” - Jane Austen-

Lieve Jolin,
Voor altijd in ons midden, voor altijd in ons hart.
Marc, Merei, Jurrian , Sophie & Valentijn

Lieve Joost, Yvon en Yuna,

Wat een enorme schok was het om afgelopen vrijdag te horen dat Jolin was overleden.
Hier zijn geen woorden voor....gevoel van intens verdriet, ongeloof en machteloosheid zullen overheersen.
Ik moet denken aan het boek: ‘Raad eens hoeveel ik van je hou?’; immers de onvoorwaardelijke wederzijdse liefde voor elkaar zal altijd blijven, waar je ook bent....

Liefs Carmen

Gecondoleerd, alle sterkte toegewenst bij dit ongelofelijke verdriet. Mijn dochter Madelotte zat bij Jolin in de klas die opviel door haar gedrevenheid, haar vrolijke verschijning, het plusklasje en haar viool, ze had nog zoveel herinneringen moeten maken, wat een verdriet.
Rutger

Wat een ontzettend gemis wat niet uit te drukken is in woorden. Je zit voor altijd in ons hart lieve Jolin.

Stil staan wij nu bij jou overlijden Jolin.
Het is niet te bevatten dat jij er niet meer bent. Het is zo immens verdriet voor iedereen.
Jij met zoveel plannen en ideeën. Zo’n prachtige meid. Alles wat je aanraakte deed je met zoveel passie. Viool spelen, schermen, bakken, Chinees leren en nu een Franse studie in Parijs. Wat vond je dat prachtig.
Zoveel enthousiasme ook in het verzorgingstehuis waar je de afgelopen maanden werkte. Met zoveel liefde voor de bewoners. Die droegen je daar op handen.

Wij kennen jou al van de 1ste dag 15 maart 2004 toen wij onze dochter Hannah kregen, kregen Papa en Mama jou. Wat waren Joost en Yvonne dolgelukkig met jou.
Bijna 1,5 jaar was jij toen. Vol energie keek je met verwondering de wereld in wat er allemaal te beleven viel. Altijd haast. Alles uitproberen. Geleefd heb je in je korte leven. Ging dag verspild.
Jij en Hannah hadden gelijk een klik en dat is zo gebleven. Als we aan jou denken, denken we aan knuffelen. Jij en Hannah konden er wat van wanneer er afscheid genomen moest worden. Tijdens het knuffelen moesten we vaak zeggen; het is nu klaar hoor.
Nog kort geleden in september hebben we het nog moeten zeggen; “ Kom nu gaan we echt weg hoor”.
Het is niet te bevatten dat wij toen jou voor het laatst hebben gezien.
We hebben zoveel mooie momenten met elkaar beleeft. Samen dagjes weg, op vakantie met elkaar. Jij en Hannah konden ook zo lekker eten. Samen allerlei dingen uitproberen. Al op een hele jonge leeftijd zaten jullie aan de mosselen, slakken en Russisch ei.
We hadden ook zo’n bewondering voor je toen je een moeilijke periode doormaakte. Je gaf nooit de moed op. Je ging gewoon door. Wat een respect hebben we daarvoor. Niet opgeven. Nooit.
En dan je zusje Yuna. Je was een echt een grote zus voor Yuna. Je was er altijd voor haar.

Lieve Joost , Yvonne en Yuna. Het is gewoon niet mogelijk om te voelen wat jullie voelen. Om te missen wat jullie moeten missen. Om de goede woorden te vinden om jullie te troosten. We zouden graag de pijn verlichten, jullie verdriet wegnemen en jullie tranen drogen.
We zijn er als jullie willen dat we er zijn en dan gaan we herinneringen ophalen aan jullie prachtige dochter Jolin.

Liefs Hein en Anja

Het valt niet uit te drukken wat een groot gemis het is dat Jolin er niet meer is. Jolin was altijd een intelligente, nieuwsgierige, betrokken dame. Ze is veel te vroeg van de wereld weggenomen, ze had grootse plannen. Voor Joost, Yvonne en Yuna: heel veel sterkte de komende tijd. Er zijn geen woorden die de compassie en het gemis dat iedereen nu ervaart uit kan drukken.