Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Wat hebben we mee geleefd met jou leven. Het begon met een telefoontje van Yvon met een schreeuw van geluk; “we hebben een dochter” Na lang wachten mochten Yvon en Joost je ophalen in China. Zover weg, maar tegelijk ook al zo dichtbij, door alle verhalen, telefoontjes, mailtjes en foto’s die ons hier in Nederland bereikten. Zo mooi, zo puur, zo vol liefde. Zo speciaal hoe we dit met jullie mochten beleven. Wat een liefde!! Terug in Nederland hing je als een aapje om de nek van je moeder, vanaf die veilige plek nam je alles en iedereen in je op. En pats.... daar stond hij die grote lieve neef van je. Je klom van die veilige schoot van je moeder af en viel in de veilige armen van Jesse. Het huwelijk was daar bezegeld. Vanaf die dag waren jullie niet alleen neef en nicht, maar zoveel meer dan dat. Jullie waren maatjes en deelden alles, nachten lang gesprekken voeren, samen lachen, samen huilen, samen stil zijn... en nu zijn de nachten lang en stil
We hebben genoten van alles wat je deed, je deed het vol overgave. Je zat vol talenten en bezat je dat ene talent niet, dan ging je door totdat je er nog een talent bij had.
Overal waar je kwam wist je mensen te raken met je persoonlijkheid, je lach, je hart van goud. Marit zei van de week, “Jolin was altijd aanwezig en werkte aanstekelijk en inspirerend “
Ja Jolin was Jolin... gedreven, vol passie en haar dromen najagend.
Juist door jullie liefde is Jolin zo’n mooie jonge vrouw geworden. Jullie hebben haar laten groeien, jullie hebben er alles aan gedaan om haar haar talenten te laten ontdekken, haar dromen na te jagen. Haar leven was vol van liefde. Ze zal ook altijd deel van jullie uitmaken. Ze zit verankerd in jullie hart en zal jullie op weg helpen om dit moeilijke pad te bewandelen. Zij zal er altijd zijn.
Lieve Joost, Yvon en Yuna er zijn geen woorden die dit verdriet en gemis kunnen verwoorden. Jolin had zich geen betere ouders en zus kunnen wensen, dat gun je je kind toch? Ik hoop dat ik deel mag blijven uitmaken van alle herinneringen en toekomstige momenten in jullie leven.
Dikke knuffel

LieveJolin(neke)

Wat was je toch altijd een vrolijke en enthousiaste meid.
Altijd in beweging en vol met ideeen.
Het was altijd een feestje met jou waar we ook waren.
Jij kon echt genieten van het leven, ook al zat het soms tegen.
Ik heb zo veel mooie herrineringen aan je die ik altijd zal meedragen en waar ik vaak aan terug zal denken.
Jij hebt een steen in een rivier op aarde verlegt waardoor het water er nooit meer hetzelfde zal stromen dan voorheen.

Dikke knuffel,
Hennelie

Lieve Joost en Yvonne,

Jaren geleden schreven jullie een prachtige tekst, nodig voor de adoptieprocedure.
Woorden die vertelden hoe groot jullie liefde voor kinderen was, en hoe groot jullie hart.
Alsof jullie toen al precies wisten welke meisjes er bij jullie hoorden.
En daar was ze dan. Jolin. Een klein, pienter meisje.
Met haar levenslustige ogen en soms bedenkelijke blik, keek ze nieuwsgierig de wereld in.
Ze hobbelde op haar kleine sandaaltjes resoluut rond in jullie achtertuin.
Stap voor stap op weg naar die mooie, jonge vrouw die ze geworden is.
Sandaaltjes werden hoge hakken, de achtertuin werd het Franse trottoir…

En weer schrijven jullie een tekst.
Woorden die vertellen hoe bijzonder ze is.
Maar ook woorden die het ongelooflijke verdriet delen.
Tussen al het verdriet door lees ik jullie kracht.
En lees ik de enorme liefde en trots die jullie voelen voor jullie beide dochters.
Vanaf hier zal Jolin meelopen met de stappen die jullie nu moeten gaan zetten.
Vaak zal het voelen als heel veel passen achteruit, maar zeker ook zal ze jullie helpen de weg voorwaarts weer te vinden.
Lieve Joost, Yvonne en Yuna.
Hou haar dichtbij je. Laat haar leven in verhalen, herinneringen en in alle mooie en moeilijke momenten waarin ze bij jullie zal zijn en blijven.
Heel veel sterkte.
Liefs van ons allemaal. JaapJan, Kaat, Maud, Jula en Douwe.