Heey mam ik kom weer een keer wat schrijvan want het is echt te lang geleden om me te schamen zolang gelede! maar zoals je weet ging het eerst heel goed met me , nu weer wat minder , heb 26 jan een dagvaarding maar dat komt ook wel goed ben heel hard bezig met werk zoeken en alles regelen, familie ? die trappen me alleen maaar veder de grond in familie bestaat voor mij niet , enigste die wat om me geven zijn suus en jan de rest laten me allemaal stikken of trappen me nog harder de grond in, de enigste waar ik me nu op richt is mezelf suus jan en valentino en de andere kleine die op komst is, dat is het enigste waar ik nog voor wil leven, en natuurlijk me lieve vriend maar dat zal je vast wel mee gekregen hebben, ik heb het nu ff moeilijk heb vanacht ook alleen maar lopen piekeren hoe het nu zal gaan met alle problemen , zo zit ik nou eenmaal in elkaar nachten lang niet kunnen slapen als er wat aan de hand is, maar dat komt wel goed, ik ga er voor zorgen dat ik overal uit kom, en ik kom er nog sterker uit ook ! Wordt hier alleen maar wijzer van en leer er van. Zit de laaste tijd ook alleen maar met jou in me hoofd en ik blijf er bij als jij er had geweest hadden we deze narigheid allemaal niet gehad & als papa ons normaal had opgevangen en een goeie vader had geweest na jou overlijden had het ook goed kunnen komen maar dat mocht helaas niet zo zijn en moeten we alles zelf maar regelen op ons eigen houtje, maar ja wie zijn wij wat kunne we er aan doen, niks , we moeten het er maar eens zijn anders komt het nooit goed als we het er zelf ook bij laten zitten. Het is gewoon niet normaal waar wij in bijna 11 jaar voor hebbe moete knokken en nog moeten doen, en maar moeten hopen dat alles goed komt dat we ons zelf redden, maar we moeten wel we kunnen niet anders, maar ik ben wel trots dat wij (ik en susan) er nuchter onder blijven , bijv nietzoals me eigen vader alle probleme weg drinken, me broer die aan de drugs zat, wat heb je er aan, problemen blijven terug komen, en stappelen zich alleen maar meer op. Zo zie ik het nu ook bij me zelf, zit nu in de probleme, kan 2 dinge doen net zoals hun met drugs en alcohol het voor effe weg stoppe en het op late stappelen, of er voor zorgen dat je alles gaat regelen en er beter uit komt, ik kies natuurlijk voor de 2e optie, want wat heb je er aan om het zo te laten lopen, niks ! Dat blijkt uiteidelijk wel, moet nu misschien wel 2 jaar van me leven op me tenen lopen om uit de schulde te kome, maar het gaat me lukken, en weer een zoveelste punt in 11 jaar tijd waar ik van kan leren en sterker uit kom.Van de week ga ik met suus mee voor haar echo, vind het zo leuk en spannend, ik blijf er bij dat het een jongetje wordt, suus zou ook graag een meisje willen, maar we zien het wel als het maar gezond is.Ik ben nu bijna jarig nog een klein weekie, ik vier het bij jan en suus, en zou niet weten hoe ik hun moet bedanke, dat ze elke keer alles voor me doen, maar mijn tijd komt nog wel , als ik een goeie baan heb me eige huissie en dat soort dinge, dan kan ik eindelijk wat terug doen, want ik voel me altijd een soort schuldig tege over hun, ze doen alles voor me, staan altijd voor me klaar, terwijl eigenlijk me vader dat had moeten doen. En waar ik me het nog meest schuldig over voel is dat suus me altijd metalles helpt terwijl zei haar eigen problemen heeft, nooit jou heeft kunnen verwerken en dat ze dan nog zo sterk kan zijn om mij toen op te vangen en nu nog steeds met dingen. Maar mam uiteindelijk gaan wij het allebij redden, suus heeft der gezinnetje en is gelukkig en mijn tijd komt ook dat weet ik zeker. We zullen alleen jou moeten missen bij alles, dat is het ergste van alles.
Ik hou van je mam, en ik schrijf zo snel mogelijk weer iets bij je !
Let je een beetje op suus en het kleine wondertje in haar buik & valentino natuurlijk !
XxX Je jongste dochter