Jokarina, lief,
Als turnmoeders dachten we dit gaat nooit voorbij. De meisjes Hens, Cynthia en Lisa, aan de wedstrijd en Sandra, jij en ik op de tribune met koffie en ondertussen lekker veel commentaar leveren op de oefeningen van de meiden. Het voelt bizar, de meiden zijn van turnen af en nu het afscheid van jou, nadat eerst Sandra al gestorven was. En eenzaam, niemand meer van ons groepje om deze herinneringen mee te delen. De opmerkingen van bewondering en frustratie, plezier en meligheden, wat hebben we veel uren samen doorgebracht. Ik zal deze tijd altijd koesteren. En de vriendschap; met jou, maar ook met de meisjes en Patrick.
Een mooie sterke en vooral lieve vrouw, vriendin, met enorme humor en vol passIe. Voor je meiden ging je door het vuur. Voor altijd in mijn hart! ❤️
Kus, tot later!!

Lieve Jokarina,
Wat ben je zo ongelovelijk sterk geweest voor je meiden en Patrick, want wat heb je lang gevochten.
Helaas heb je uiteindelijk toch de strijd verloren, maar heb je hopelijk je rust gevonden.
Ik herinner je als een ongelovelijk sterke en lieve moeder. Toen het niet even goed ging bij ons thuis ben jij diegene geweest die mij opving en waar mama haar tranen kon laten lopen.
Nu laat ik voor jou, Patrick en de meiden mijn tranen lopen, want wat ga ik je missen. Ik ben trots op jou en je lieve familie.

Rust zacht ❤

Opeens is daar dan dat berichtje van mijn collega, “Joki is gisteren overleden”. De tussentijdse berichten nadat je ziek bent geworden waren soms hoopvol maar vaak ook een stukje minder. Je bent nog een keer bij ons op kantoor geweest op de afdeling en ook zagen we elkaar een keer kort in het ziekenhuis. Je was toen positief gestemd en dat was ook altijd wel je insteek bij het werken. Samen hebben we aan de wieg gestaan van een afdeling wat nu de kern en bestaansrecht van de bank is geworden. Je was een harde werker en positief ingesteld maar ook kritisch op dingen die niet goed gingen. We waren een piepklein team en deelde ook de zorgen en het plezier wat er privé speelde. Je probeerde een supermamma te zijn voor je 3 dochters en motiveerde en faciliteerde ze in hun sporten tot aan 1e divisie niveau (of zelfs verder). Je was er voor je dochters, maar ook voor je man en je ING collegae. Je vergat jezelf wel eens of stelde je bescheiden achter in de rij op. Het afgelopen jaar heb je met je man en 3 prachtige dochters hoop gekoesterd en ze bagage mee gegeven om verder te kunnen in dit leven. Ook ik zal zonder jou verder moeten werken maar zal de goede herinneringen aan jou bewaren. Ik wens Richella, Dyantha, Jacintha en Patrick heel veel sterkte en kracht met het verwerken van dit verlies. Rust zacht lieve Joki

Lieve Jokarina,

In mijn herinneringen zal ik denken aan een moeder die alles gaf voor het gezin en hoe fijn je het vond om alleen met Patrick op vakantie te gaan, waar je zo van genoot. Denkend aan onze persoonlijke gesprekken over wat ons bezig hield in goede en nare tijden.
Lieve schat wat zullen we je missen.

Liefs Suus

Lieve Joki,
Rust zacht na deze oneerlijke strijd. Ik zal je blijven herinneren als een lieve collega, een zorgzame moeder die haar gezin op nummer één zette. Als collega was je een ‘stille kracht’, opmerkzaam met een grapje op z’n tijd.
Een paar herinneringen:
Vroeger rende je in de pauze naar de H&M om nieuwe outfits voor je dochters te scoren.
Trots liet je ook altijd de nieuwe schoolfoto’s zien. Jouw prachtige meiden. Om trots op te zijn.
Je gaf goede raad als men erom vroeg, maar drong jezelf nooit op. En je was altijd behulpzaam. Ik kan mij ook nog herinneren dat wij een kamer in een hotel hebben gedeeld tijdens een training die we moesten volgen. De training is me niet meer bijgebleven, maar wel dat we tot laat gezellig bleven kletsen en de volgende ochtend de cappuccino hard nodig hadden om wakker te blijven. Ook de kerst ontbijtjes die je regelde samen met de collega’s waren super.
Lieve Jokarina,
het is zo verdrietig dat je zo jong ongeneeslijk ziek bent geworden. Iedereen had je nog veel meer tijd en gezonde jaren gegund.
Lieve familie, veel sterkte en kracht toegewenst in deze moeilijke tijd.

Lieve Jokarina,
Eigenlijk weet ik niet zo goed wat ik moet zeggen...
ik kan wel zeggen, dat iedereen ongelofelijk trots op jou is. Jij hebt gedaan en gestreden wat je kon. En ook Richella, Dyantha, Jacintha en Patrick. Dat mama overleed, huilde we samen en beloofde je mij dat alles goed ging komen. Dat is gebeurd. Dus nu is het mijn beurt om Jou te vertellen, dat het goed gaat komen met jou eigen meiden. Ze zijn er altijd voor mij en ik hoop dat ze weten dat ik er ook echt voor hun ben.
Wij gaan jou nooit vergeten.
Ik hoop dat jij en mama, twee mooie sterren, samen boven nog veel lol maken en met ons mee lachen als we weer bij oma gaan eten